You and Me

Chapter 2

Reign's POV:
-------------------------
Reign punta ka rooftop mamayang 3pm sa roof top ng school

Si Jhianne talaga full of surprises! Nakakabakla pala kiligin. Nakakabanas. Pero sa isa ko pang side may masama ako na pakiramdam. Paranang may gagawin si Jhianne?

Ay tanga! Wag mag-isip ng ganyan Reigh John Villarael! Magprepare ka nalang 1:30 na oh! Magprepare na!

After 15 minutes tapos na akong magprepare. Nag papogi pa ako. Si Jhianne yan eh. Labs ko yan.

Minsan ng nawala si Jhianne sakin and I won't let that happen again.

Papalabas na ako ng bahay. Sinabi ko na din sa maids namin na hindi ako dito kakain kasi magkikita kami ni Jhianne.

Nakarating ako sa Wildane Academy ng mga 25 minutes. Traffic kasi eh.. Sakto 2:50 nasa lobby na ako. Ilang steps pa ang tinahak ko bago maka akyat. And finally, narating ko na din ang rooftop. Pero may iniisip ako habang umaakyat ako. Narealize ko may shortcut pala papunta dun. Nagpakahirap ako. Pero okay lang worth it naman kasi makikita ko si Jhianne my labs.

Pagkapasok ko sa rooftop, bumungad sakin ang pinakamagandang nilalang sa tanang buhay ko. Si Jhianne. Humarap siya sakin pero mukhang umiyak siya. Ang tamlay niya din.

"Jhianne?"

-----------------------------

LATE na akong nakauwi. Masama ba mag lasing?! After what happened imposibleng hindi ako mag-iinom diba?! Ang sakit! Oo inaamin ko. Nagkakaroon ako ng mga babae habang kami palang.
Para grabe! Now, I can also feel what girls can after breakups.

Flashback

"Jhianne?"

I saw her crying.

It made me curious enough to figure out.

She smiled. But I know that behind those smiles...... There's a pain.

Tumakbo ako papunta sa kanya at yinakap siya.

"Why are you crying baby?" I asked.

"Reign..."

Bat ganun? parang nung binigkas niya yung pangalan ko parang ang sakit. Nakakakaba.

"Yes baby?" malambing kong tanong.

"I think we need to break up."

What? From what she said. I was like -o-

"Why?" mangiyak ngiyak na tanong ko hanggang sa sunod sunod ng tumulo ang luha ko.

"Napag isipan ko na hindi na ganun kalakas ang relasyon natin kaya nagdecide na ako na maghiwalay tayo." Tumulo na rin ang luha niya kaya pinunasan ko ito gamit ang thumb ko.

"Do think sasaya ako?"

"Yes. ki-kilala kita Reign. Kahit nasasaktan ka na pilit ka paring ngumingiti dahil ayaw mong makita nang ibang tao na pangit ka umiyak o nasasaktan." Naiiyak niyang sabi.

"Ganun na lang kadaling kalimutan ang lahat ng pinagsamahan natin?"Wala hindi ko na napigilan ang iyak ko. Lumuhod ako at hinawakan ito.

"Jhianne please. I'm begging you. Please dont leave me. Its not easy to forget all the memories we cherished. Its not easy to forget and ease the pain. Hindi man ako perfect, pero I can make you happy. Please Jhianne. Mahal na mahal kita."

Jhiane's POV:
Mabigat sa kalooban. Hindi madaling pakawalan ang taong tumanggap sayo ng buong buo. Hindi dahil may masama siyang intensyon kundi dahil gusto niyang ipakita sayo na karapat dapat kang mahalin at pahalagahan. Hindi naman kasi sa lahat ng pagkakataon ay sasaya ka. May mga panahon na kailangan subukan ang kakayahan mo. Tulad ngayon. Isa ito sa pinakamalaking pagsubok na nagawa ko sa buong buhay ko.

"Reign, lagi mong tong tandaan. Mahal na mahal kita at ikaw lang ang lalakeng tatanggapin ko sa buhay ko. kahit hanggang kaibigan nalang tayo." umiiyak kong sabi.

Tatalikod na sana ako pero bigla niya akong binack hug sabay buhos ng malakas na ulan.

"I Love You Jhianne" Humihilbi niyang sabi.

"Reign tama na masasaktan ka lang lalo. Thank you sa lahat. Bye."

Tumakbo ako ng umiiyak. Ang sakit. Pero sa ikabubuti ko at ni Reign ang ginawa ko.

Paalam Reign.

--------------------------

Sorry corny tong chapter na toh. 

abangan ang next chapter guyss. love you