O gece, gördüğüm tüm gecelerden daha karanlıktı hala havanın neden böylesine zifiri karanlık olduğunu anlayamıyordum, sanki birileri gökyüzünün kendilerini belli edecek aydınlıkta olmasını istemiyor gibiydi.. tüm bunları düşünürken bulunduğum caddenin ilerisinde bir ışık gördüm hiçbir şeye benzemiyordu bu ışık sanki bu dünyadan olmayan -olamayacak- bir ışıktı bu ve o ışığın bana zarar verebileceği düşüncesiyle eve doğru yol aldım olabildiğince büyük bir hızla...
Evde herşey daha iyiydi önceki ev hayatım gibi değildi insanlar yüzler herşey farklıydı.
Tüm gücümle kendimi yatağa attım, yatağa girdiğim gibi fün geceyi düşünmeye başladım herşey okadar garip geliyordu ki şu günlerde bunun yeni düzene alışamamaya bağlıyordum neyseki bu düşüncelerim fazla sürmedi.
-Hey ne yapıyorsun ? Neden aramalarıma cevap vermiyorsun? Herşey yolunda mı ?
Bitmek bilmeyen sorularıyla her zaman beni yoran eski sevgilimdi bu.hala görüşmemizin ne kadar yanlış olduğunu bilsemde buna devam ediyordum.. hala arkadaş olacağımıza söz vermiştik.bunun ne denli gerçekci olduğuda kesin bir şüpheydi.
-Ben iyiyim Sarah, sadece biraz toparlanmak için zamana ihtiyacım var tüm olanları unutmamın kolay olmayacağını tahmin edebilirsin.
Olayın bu kadar basit olmayacağını bilmesi gerekirdi duymakta güçlük çekiyormuşum gibi sesinin yettiğince bağırıyordu.Onu susturmayı deneyecektim ama bunun doğru bir karar olmadığının farkına vardım.Kesinlile dünyanın en anlayışsız insanı Sarah olmalıydı, en azından benimle bu ses tonunda konuşmaması gerekirdi.
-En azından arayabilirdin değil mi !? Senden 2 ay haber bekledim her yerde senden bir iz aradım! Bu nasıl bir his biliyor musun ?
