23 Afscheidsbrieven

Het afscheid

▪Cas' POV▪

"Amber, love, ik ben thuis!" roep ik terwijl ik de deur weer opslot doe.

"Amber?!" roep ik nog een keer. Misschien slaapt ze wel. Snel loop ik de trap op en doe ik de deur naar onze slaapkamer open.

"Umh.. Amber?" roep ik nu bijna smekend. Oh nee, oh nee... Wat als er iets gebeurd is?

Het eerste wat me te binnen schiet is de tuin, ja... Ik denk dat ze gewoon in de tuin zit. Maar eigelijk weet ik wel beter.

Tegen m'n gevoel in ren ik naar de tuin. Shit! Hier is ze ook al niet.

"Fuck. Amber waar ben je?"

Dan herinner ik me wat Amber vanmorgen tegen me gezegt heeft.

∆Flashback∆

"Tot vanavond, babe." zeg ik blij.

"Ja... Tot vanavond..." zegt Amber met een lach, maar ik heb het gevoel dat hij niet echt is.

Snel geef ik haar een kus en daarna een knuffel.

"Geen dingen doen waar je spijt van krijgt, love." fluister ik in haar oor.

"Ik hou van je!!" zeg ik daarna weer met een lach.

"Ik ook van jou..." zegt ze met een traan op haar wang.

En dan loop ik de deur uit.

∆Einde flashback∆

"Fuck, fuck, fuck... Amber, pleas." mompel ik in mezelf terwijl ik met 2 treden tegelijk de trap weer op ren.

Dan sta ik stil voor de badkamer deur.

Ik neem een diepe zucht en sla dan snel de badkamer deur open, maar ik kan niet geloven wat ik zie.

"Amber... Nee..." ik zak door m'n knieën en begin te huilen.

"Dit is allemaal mijn schuld, ik had nooit weg mogen gaan." zeg ik terwijl ik naar Amber haar lichaam in de badkuip kijk.

Ze ligt met haar ogen dicht in het rode water, de traan nogsteeds op haar wang. Haar lange, blonde haar heeft een rode gloed. In haar hand zie ik iets zilvers en op de grond ligt een doosje pillen, een leeg doosje.

"Amber..."

Ik pak haar hand, ijskoud. Snel laat ik weer los en begin ik nog harder te huilen.

"Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren?"