Böyle dusundumde; ben kimseyi bu kadar çok fazla sevmedim. Kimseye bu kadar bağlı kalmadım. Ben hayatım boyunca en cok sana guvendim. En çok seni sevdim. Ve ben ne olursa olsun sen bana ne dersen de ben sana kizamadim. Yani evet laf ediyorum ama sonra çok pis bir şekilde pişman oluyorum. Tamam bitti artık. Artık suandan itibaren benim hayatımda o yok diyorum. Ama 2 dakika sonra bakıyorum da yine adını yazıyorum. Ve ben hiç bi zmn yazmayı bu kadar çok sevmezdim. Ha bide bn emir isminden hep nefret ederdim. O ne biçim isim derdim. Çünkü o zamanlar bir sürü emir tanıyordum. Ama seni sevdikten sonra hayatımda sadece sen oldun. Artık ben başka emirler istemiyorum. Ben sadece seni seviyorum. Bide şiir yazmayida bilmiyordum. Sevmiyordum. Ama seni sevdikten sonra çok güzel şair oldum ben. Pek şair denilemez aslında. Çünkü şair olabilmem için senin önce beni seçmen gerekir. Ve sen beni değil buketi seçtin. Artık sair de o şiirde sen... Ama ben bu kadar kolay pes etmem. Elbet bir gün senin şairin ben olacağım ;))
- Insan seni sevince meslek sahibi oluyor. Şair oluyor mesela *-*
