Het was alsof ik stikte
Zwart kolkend water om me heen
Nooit had ik gedacht
Dat het zou breken
Waren dit de laatste momenten van mijn dood?
Was het zover, ook al was ik zo jong?
Ik hoor nog de gillen in mijn oren
Mijn moeder die in het water viel
Mijn huis dat kreunend neerstortte
Alsof het niets was geweest
Mijn vader die nog schreeuwde
Pak mijn hand!
Ik kreeg niet de kans
Alsof het niet voor mij bestemd was
Het gat kwam in zicht
Was dit het dan voor mij
Een paar meters verwijderd van zee
Wachtte de dood op mij
De stenen van het land
Ze voelde veilig aan
Ik die werd gedragen
In het licht van de stille maan
Het horen van de auto's
Die de stad in reden
Hier was ik veilig
Maar daar voelde het nooit meer
Hoe dood en verderf
Konden zorgen voor geluk
Want ik vond mijn liefde Daardoor
Maar keerde nooit meer naar huis terug
