Ambulans geldi. Görevliler Emin'i sedyeye yatırdı. Ben ağlıyordum tabi. Emin'le gittim. Hastaneye vardık.
Yarım saat sonra
Doktor: Hastamızın durumu gayet iyi. 3-4 dikiş attık. Yaranın kapanması 1 haftayı bulabilir. Bıçaklaış galiba.
Nil:Evet.
Doktor:1 santim sağa kaysaydı böbreklerine gelebilirdi.
Nil: Saolun doktor bey. Onu görebilir miyim?
Doktor:Tabi. Ama sadece 10 dakika.
Nil: Tamam.
Odaya girdim. Onu uyurken ilk defa görüyordum. Allahım ne kadar da tatlı. Yanına gittim. Saçlarını okşadım. Okşarken bir yandan da ağlıyordum. Göz yaşım Emin'in yüzüne düştü. Emin ayıldı. Beni yanağımdan öpmek istedi ama canı yanıyordu.
Emin:Aaaaaah!
Nil:Aşkım iyi misin?
Emin: İyiyim birtanem. Sadece seni öpmeye çalışırken canım acıdı.
Nil:Ben seni öpiyim.
Öptüm onu. Ellerini tuttum.
Nil: Bilinmeyen kişi sana zarar vereceğini söylemişti ve bak verdi işte.
Emin: Beni öldüreceğini söylemişti ama beceremedi. Çünkü hayatım senin elinde. Öl de öleyim.
Beni mutlu eden tek kişi. Emin. Onu seviyorum. Telefonum çalıyor. Bir baktım annem arıyor. Neyseki annem Emin'i biliyor.
Nil: Efendim anne?
Annem: Kızım nerdesin?
Tutamadım ve ağlamaya başladım.
Nil: Anne Emin yaralandı.
Annem: Ne!?
Nil:Ben şuan Emin'in yanındayım. Birazdan gelirim.
Annem:Tamam kızım.
....Telefon kapandı....
Emin: Ya aşkım ben iyiyim ağlama kötü oluyorum.
Nil: Tamam canım.
Emin'i hastanede bırakmak zorunda kaldım. Eve geldim. Annem beni teselli etmeye çalıştı. Ve başarılı oldu. Biraz da olsun teselli oldum. Saat 10:00. Uykum gelmişti. Çok yorulmuştum. Uyuya kalmışım.
