Typical ft. Cameron Dallas

Je bent echt anders Shay, goed anders

Cameron
Shit. Shit!
"Iemand bel een ambulance!"
Overal om me heen hoor ik geschreeuw, van wat is er gebeurd enzo.
"Oh Cammie!" nee nee nee!
Ik kan haar echt niet zien nu!
"Rot op Chantal!"
"Maar Cammie, we zoude toch naar mijn huis gaan vandaag?" "Zie je dan niet dat ik bezig ben dom wicht!"
"Laat die bitch voor wat ze is, kom mee Cammie ze is jouw niet waard ze is lelijk en gemeen en bovenal ze is niet mij. Die bitch is dood ga met mij mee." Woede borrelt zo erg in mij op dat ik mijn controle verlies. Ik leg Shay voorzichtig neer en sta op.
"Jij bitch! Hoe kun je zó over mensen praten?!" "Zoals ik al zei, ze is het niet waard. Die lelijke nerd." Nu is ze echt te ver gegaan. Ik neem een stap naar voren en geef haar een harde klap in haar gezicht.
"Aaah!" Net goed. Huilend rent ze weg ,voor zo ver dat kan met die kleding en schoenen, en ik voel geen enkel sprankje medeleven.
Iedereen gaat opzij en de ambulance broeders komen er aan met de brancard.
"Bent u familie?" "Ik ben haar vriendje" Ze knikken en rijden haar naar de ambulance en stappen in. Ik neem plaats naast haar en sluit de deuren.
Ik strijk over wang. Ik voel een traan uit mijn oog ontsnappen.
"Je bent echt anders Shay, goed anders." fluitser ik.
Ik druk een kus op haar voorhoofd en ga weer achterover zitten.
Na een rit van ongeveer een kwartier komen we aan bij het ziekenhuis en daar wordt ze snel naar de intense of care gebracht.
Ik wil mee maar word buitengesloten.
"Sorry meneer, u mag straks pas bij haar als we klaar zijn."
Nerveus ga ik in de wachtkamer zitten.
Na een uur ofso, of meer ik houd het niet meer bij, komt de dokter binnen.
Bang kijk ik naar zijn gezicht, neutraler dan neutraal kan haast niet.
"En? Hoe is het met haar? Wat is er aan de hand?!" "Rustig maar meneer, ze is helemaal oke, iets heeft haar hoofd gewoon heel hard geraakt en daarna is ze flauwgevallen." Owh ik zal die bitch krijgen die haar sloeg!
"Oke, heel er bedankt ma...-" "Ja, u mag nu naar haar toe."
Enthousiast sta ik op, oke misschien iets te enthousiast. Ik loop/ ren naar de kamer en kniel neer bij Shay.
Ik aai over haar haar en geef haar een kus op haar hoofd.
"Oh Shay, ik weet niet wat het is maar je bent speciaal voor me, echt heel speciaal en ik uhm ik houd van je." Zo, dat is er uit.
Ik loop de kamer uit voor wat drinken voor als ze wakker wordt.

Shay
Langzaam word ik wakker en als ik mijn ogen open zie ik Cameron.
Snel sluit ik mijn ogen weer als hij omdraait.
"Oh Shay, ik weet niet wat het is maar je bent speciaal voor me, echt heel speciaal en ik uhm houd van je."
Bam. En toen liep hij weg.
Hij houdt van me...
Jij houdt ook van hem.
Eigenlijk weet ik niet of ik dat ongelijk kan geven, want ik weet niet of ik van hem houd...
Na een paar minuten komt hij terug. Ik besluit mijn ogen nu wel open te doen en te laten blijken dat ik niks gehoord heb van wat hij heeft gezegd.
"Shay, omygod! Je bent wakker, moet ik een dokter halen, of wil je wat drinken of...-" "Wow rustig cammie, ik heb niks nodig, alleen maar rust en jou." Zeg ik met de meest geweldige schorre stem.
"Oke Shay, wacht je hebt mij nodig?"
"Ugh ja Cameron, ik heb joù nodig."
Langzaam stapt hij grijnzend op mij af.

---------------
Heyhey! Sorry dat het zo lang duurde!
Voor de andere boeken komen nieuwe hoofdstukken in de vakantie!
Tot snel!
Xxxp.