No Man Is An Island

THIRD.

THIRD.

QUACIANA.

“Yes? Michael? Pakisabi kay Nina pumunta sa kwarto ko at kunin lahat ng laman ng cabinet ko, as in lahat. At ilagay sa maleta. Yung mga sapatos ko, may suitcase ako dyan, madami yoon, doon niya kamo ilagay lahat. Yung bags ko, err. Okay na ‘tong dala ko. Wag na magdala ng bags. Kunin mo Michael after she’s done, at dumiretso ka sa ****** condominium. Call me when you arrive.”

At binaba ko na yung telepono.

“Seryoso ka ba talaga?” Tanong sakin ni Phlox.

“What makes you think na hindi? Ipapadala ko ba lahat ng gamit ko, kung niloloko lang kita? Gosh.” Inirapan ko sya at kumuha ng fries.

“Tsk. Kung hindi lang talaga sa tito mo ‘tong condominium na ‘to, napaalis na kita!”

That’s right. Tito ko nagmamayari ng condominium na tinitirhan ni Phlox. At ang pinakamay-paborito ko pa saaking Tito. Kawawang Phlox.

“Hindi ko kasalanan ‘yun.”

Pagkatapos noon, wala nang nagsalita.

Ilang minuto ang nakalipas, tumunog yung telepono ko.

Tinignan ko yung caller.

“Hello? Michael?”

[Andito na po ako, Ma’am.]

“Thanks Michael. Bababa na ako dyaan.”

Tumayo ako at binuksan yung pintuan.

“Oh? Saan ka pupunta?”

“Kukunin ko na yung gamit ko. Andiyan na e.”

“Urgh! Hindi ka ba talaga nanloloko?!”

“I have no time for jokes, Phlox.”

Sabi ko at isinara na ang pinto.

Nagelevator ako papunta sa baba at nagpunta sa parking.

Bumungad saakin si Michael at ang family car, nakabukas ang likod.

“Michael, pwedeng patulong iakyat lahat ng gamit ko?”

“Okay po, Ma’am.”

Pagkatapos maiakyat lahat ng gamit ko, inisa isa kong pinasok.

At ang napaka gentleman na si Phlox, nanonood lang na akala mo teleserye yung pinapanood.

“Natapos din.” Sabi ko habang nilapag ang huling suitcase.

“Andami naman ata?”

“Luh, hello. One year ako dito.”

“Bakit ba kasi kailangan dito ka tumira?!”

“That one’s a secret Phlox, sorry ka.”

“Nako, sinabi ko na nga ba. May lihim kang pagtingin saakin.” Sabi nya sabay pogi-pose at ayos ng buhok.

“Mandiri ka. Yak.”

Nilagpasan ko siya at humiga sa kama.

Anlambot.

Malamang, Ciana. Malambot.

Para kapag may milagrong nagaganap malambot higaan nila.

“Hoy! Bakit diyan ka?! Sa sofa ka! Onting hiya naman!”

“Ako?! Sa sofa?! Never, Phlox! Dito ako! Ikaw kung choosy ka, sa sofa ka!”

“Alam mo na, kasi pag diyaan ka, malay mo hindi ko ma-control yung sarili ko.” Sabi nya sabay ngisi saakin.

“Talaga lang, ah? Subok-subukan mo at sisipain ko yang bayag mo.”

“Sadista kang babae ka!”

Nginisihan ko lang siya at patuloy ako sa paghiga.

Ipipikit ko na sana yung mata ko kaso—fuck.

May duty ako ngayon!

Dali-dali akong tumayo.

Kinuha ko yung robe ko at medical kit at nagsuot ng sapatos.

“Saan ka pupunta, hoy!”

“May duty ako! Sapak to you later!”

“Hindi ka pwedeng magduty!”

Hano raw?

“Anong hindi ako pwedeng magduty?!”

“Hindi ka pwedeng magduty ng mapayapa!”

“Gago! Aalis na ko!”

“Sasama ako sayo at sisiguraduhin kong ‘yang duty mo? Magulo!”

“O, edi sumama ka! Wala akong pake sa‘yo. Basta’t hindi ka sasakay sa kotse ko, off limits!”

“Hah! Tignan lang natin. Guguluhin ko ‘yang trabaho mo, tandaan mo ‘yan!”

Iniwanan ko na s‘ya dun habang bira pa din ng bira kakasigaw. Karindi.

Sumakay ako sa kotse ko at nagdrive papuntang ARMH.

“Doc!” Bungad saakin ni Mila.

“Mila!” Bati ko pabalik.

“May pasyente po, critical yung sitwasyon. Ibang doktor po ba yung ipapadala o kayo na po, Doc?”

Naalala ko bigla yung sinabi ni Phlox.

“Hah! Tignan lang natin. Guguluhin ko ‘yang trabaho mo, tandaan mo ‘yan!”

“Magpadala ka ng ibang doktor, Mila.”

Letseng Phlox ‘yan.

Pumasok ako sa loob ng opisina ko, at umupo sa swivel chair.

Tatawagan ko sana si Mila ng biglang bumukas yung pintuan ko.

“Time for work, Quaciana.” Rinig kong sabi ng pinakamalanding lalaking kilala ko. -3-