Οταν εφτασα εικοσι λεπτα αργοπορημενη στην συνεντευξη μου χτυπησα διστακτικα την πορτα του διευθυνη "Περαστε" ακουσα την δυνατη με αυστηρο τονο αλλα ηρεμη καταταλλα φωνη του μπηκα μεσα και αρχησα να δικαιολογουμε " Συγνωμη που αργησα ειμαι η Λιζα Στιβανς που σας ειχα τηλεφωνησει για την δουλεια της σερβιτορας απλα ξεχαστηκα"
Με κοιταξε με ενα ψυχρο βλεμα και μου ειπε "Συγνωμη κυρια Στυβανς δεν γινεται να γινει αυτη η συνεντευξη η αργοπορια ειναι το πρωτο πραγμα που κοιταω και η πρωτη εντυπωση μου για σας δεν ειναι καλη δυστηχως πριν εικοσι λεπτα ηρθε μια αλλη κοπελα και πηρε την θεση σας " Καλα δεν παιζει να ειναι σοβαρος ο τυπος μα τα εχει χασει? εδω ειχαμε κανονισει τα παντα απο το τηλεφωνο τελος παντον δεν θελω να κανω καμια σκηνη γιατι απο κοντα η φατσα του φενεται ξινισμενη και απαντησα με ενα απλο "μαλιστα ευχαριστω για τον χρονο σας" θελοντας να δειξω οτι θελω να ειμαι ευγενικη μαζι του αυτη την στιγμη , αργησα δεν λεω φταιω και εγω αλλα πρεπει να ειναι τοσο ξυνομουρης? Φευγοντας εστειλα μυνημα στον Τζο οτι κατευθυνομαι προς το σπιτι και ετσι αρχισα να απομακρινομαι σιγα σιγα απο το μικρο εστιατοριο
