Ξυπνησα ακουγοντας τον ηχο κλησης του κινητου μου ο αριθμος που με επερνε αγνωστος ομως ειχα την απορια να το απαντησω "Παρακαλω?" Ειπα νυσταγμενα "Καλημερα Λιζα" ειπε ενα αγορι απο την αλλη πλευρα του τηλεφωνου "Ποιος ειναι ?" Ειπα ειχα αρχισει να φρικαρω ποιος με επερνε τηλεφωνο και πω ηξερε το ονομα μου? "Ειμαι το παιδι που επεσες πανω του τις προαλλες και ετσι χθεσινες εικονες αρχισαν να περνανε απο το μυαλο μου "Πως βρηκες τον αριθμο μου?" "Οποιος θελει ψαχνει " Τωρα εγω να φρικαρω ή να χαρω " Εμ πες μου σε τι μπορω να σε βοηθησω" σιγη " θελω να κοιταξεις εξω απο την πορτα σου " μου ειπε και εγω σιγα σιγα πηγα στην πορτα του σπιτιου του Τζο και την ανοιξα ηταν ενα γραμμα το ανοιξα και δεν ειχε τιποτα παρα μονο ενα λευκο χαρτι "Καλα με δουλευεις δεν υπαρχει τιποτα παραμονο ενα γραμμα με μεσα ενα ασπρο χαρτι "Κοιτα καλυτερα" μου ειπε προσπαθησα να παραυηρησω το χαρτι χωρις να καταλαβαινω ηταν απλα ενα ασπρο χαρτι "Ράιαν δεν υπαρχει τιποτα σταματα το δουλεμα" ειχα αρχησει να φρικαρω κανονικοτατα ομως "Ισως επειδη κοιτας με τα ματια σου και οχι με τα ματια της ψυχης " ανατριχιασα τι εννουουσε δεν μπορουσα να καταλαβω ξαφνικα ενιωσα ενα χερι να τηλιγεται στον ωμο μου γυρισα και ειδα τον Τζο να με κοιταει "Τι εγινε?" Με ρωτησε η γραμμη του τηλεφωνου ειχε κλισει τωρα και αρχησα να εξηγω τι εγινε μολις στον Τζο εκεινοςε ακουγε με προσοχη και φαινοταν μπερδεμενος καλα δεν τον κατηγορω στην ιδια κατασταση ημουν και εγω τι εννοουσε ο Ράιαν δεν μπορω να καταλαβω θελω ομως τοσο πολυ να μαθω και η περιεργεια με τρωει.
