Herşeyden önce.

Herşeyden Öte.

Herşeyin böyle olacağını bilmeme, tahmin etmeme rağmen yinede devam ettiğim yoldun sen.
Sesini duyduğumda mutluluk hormonlarımı tavan yaptıran adamken, keşke o sesi hiç duymasaydım dediğim adam olmuştun benim için.
Aklımdan ne kadar uzak tutmaya çalışsamda anılarımızı, gözlerimin önüne gelen gülüşünü ne kadar yok
etmeye çalıştıysamda
Kalbine söz geçiremiyor insan.
Senden gittiğim gün kapattım herşeyi. O sözde renkli olan dünya benim için siyah beyaz olmuştu.
Senden gitmiştim.
Zorundaydım.
"Gitme" demedin.
Zaten bizim yolumuzun sonu çıkmaz sokaktı. Ben gitmesem sen gidicektin ki bunun hiçbir önemi yok.
Her türlü ikisinin sonuda, güzel gelen tekilanın sonunda mideniz sökülene kadar kusmak.
Şimdi sensiz geçen günlerimi sayamayacak kadar zamandan habersizim.
Acı çeken kızların neden saçını kestirdiğini şimdi daha iyi anlıyorum.
Şarkıların gözü kör olsun diyen Avni Anıl'ıda.
Mekanı cennet olsun.
Geçen gün gördüm seni. Sanki beni görünce gülümsedin. Anılar aklıma gelince nereye gideceğimide unutmuştum zaten.
Bana soruyorlar şimdi. "Madem bu denli seviyorsun, özlüyorsun. O zaman neden gittin?"
Susuyorum.
Yanıt bekliyorlar.
Ben yine sessiz kalmayı tercih ediyorum.
Anlatsam anlamazlarki zaten.
Sonra bu sorunun cevabı bir daha aklıma geliyor.
Zorundaydım. Her ne kadar aşkım gururumdan önde gelsede benim için, her gece uğruna ağladığım adam haykırışlarıma sessiz kaldığında gitmek zorunda kaldığımı hissettim.
Sürekli "Gel, sana ihtiyacım var." Dediğim adamın benden daha mühim ve bir o kadarda boş işleri olduğunu anladığımda, bu sefer kesin dedim. Gitmeliyim.
Hayatınızdan bir insanı gerçekten istemeyerek sildiğiniz zaman, hayatın bu kadar acımasız olduğunu anlıyorsunuz. Boşa yaşadığınızıda.
Benim hikayem aslında babamın ölümüyle sonlanmıştı. Son satırlarda bir adamın gülüşüyle devam ettirdiğim hikayemi denize atalıda çok oldu.

Şuan bunu okuyan insan, seni tanımıyorum ama bir nevi aynı acıları yaşadığımızı biliyorum.
Bu satırımda "kendime yeni bir sayfa açıyorum." Yazacakken, "keşke bende açabilsem." Dediğini duyabiliyorum.
Yaşadığın acıları sınıflandıramam. Her türden acı, aynı acının bir doz fazlasıdır. Önemli olan bu yaşadığın acılardan ders çıkarmak ve her zaman en kötüsünü düşünmek.
Hatta o en kötü diye düşündüğünüz acınında daha kötüsü olduğunu bilmek.
Kolay atlatılmıyor hiçbir acı. İzi kalıyor gidenlerin, izi kalıyor bitenlerin.
Ancak bu dünya zaten yaşanılmayacak bir yer. Belki her sabah uyandığında iğrenerek bakıyorsun dünyaya, bilmiyorum. Ben öyle bakıyorum.
Fakat her gün bir şansımız olduğuna işaret. Bu şansı değerlendirmekte bize kalmış bir yetenek.
Güzelleştirme şansın bu yazıyı okurkende var, sabah dişini fırçaladığında aynaya garip bir bakış attığında da olacak.

Bunu unutmayın, tek kural 'ölüm'.
Ne istiyorsanız yapın. Korkularla yaşayacak kadar uzun değil bu hayat. Ve intihar etme düşüncesini kafanızda oluşturacak kadarda düzelemez değil.
Örneğin, resim çizdiğinizde boyaların dökülüp resminizi mahvetmesi o kadarda sinirlenilecek bir durum değil. Dikkatli bakarsanız, daha güzel bir resim çıktığını anlayacaksınız.
Herşeyden önce aşkı yaşayın. O güzel hazzı tadın.
Aşk dedince yüreğinizi ağrıtan kişiden vazgeçin önce. Öyle lafta "vazgeçtim" demeyin ama.
Yeni insanlar tanıyım. İçe kapanık olmayı bırakmanın zamanı geldi.
Dışarı çıkın atın üzerinizdeki karamsarlığı. Yaşayın.
Sinemaya gidin. Gidecek kimse yok mu? Tek gidin. Hiç yaşamadığınız deneyimleri yaşayın. Unutmayın imkansız yoktur isterseniz herşey gerçek olur. Yeter ki ne istediğinizi bilin.
Müzik listenizi değiştirin, kimliğinizden bir arının. Ama öyle kendinizi kaybetmeyin sakın. Siz hâla sizsiniz. Sadece acılardan uzaklaşmak için bu yazıyı okuyup birşeyler kapmaya çalışıyorsunuz.
Bu hayatta tek değilsiniz. Aşk kavramını onda bulacağınız biri var. O da şuan sizi arıyor. Emin olun bulacaksınız. Mutsuzluk yok atın kafanızdan. Kalabalık biticek. Herkes yoluna baktığında o hala seni arıyor olacak. Bu sizin elinizde. Herşeyin komutunu siz verirsiniz. Geçmişi bırakıp geleceği düzenleyin. Kurduğunuz olumsuz cümlelerden vazgeçin.
Biriyle tanıştığınızda "bu seferde bir olumsuzluk olur" cümlelerini kurmayı bırakın. An'ı yaşayın. Olursa olur zaten. Bu tür düşünceleri bırakamadığımız zaman olmayacak herşey olur.
Hayatınızdan birileri çıkar çünkü daha iyisi vardır sizin için. "Ben daha iyisini istemiyorum, onu istiyorum." Dersiniz hep.
Ama bir düşünün. Her giden için aynı cümleyi kullanmadınız mı?