Ο κολλητός του αδερφού μου//H.S story

Κεφάλαιο 8

Βγάζω τα χέρια του απο την μέση μου..

"Ίσως θα έπρεπε να γυρίσω σπιτι" λέω αφού το ξανά σκέφτομαι

"Τι γιατί;;" Μου αποκρίνεται.

"Να υσηχασω τον αδερφό μου και να του εξηγήσω, θα τα πούμε" ειπα και πηρα τα πράγματα μου καθώς αποχώρισα.

Μπήκα στο σπίτι.

Ο αδερφός μου ήταν εκει..

Με κοιτούσε με το αυστηρό βλέμμα λες και ηθελε να με σκοτώσει

"Είσαι τρελή;" Μου φωνάζει

"Ποτέ δεν θα καταλάβεις" λεω με όσοι φωνή μου εχει απομείνει.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο:/

Κλαίω με λυγμούς χωρίς να το ελέγχω..

Πονάω τόσο:(

Γιατί κανένας δεν καταλαβαίνει;;

Γιατί ο James ειναι τόσο μαλακας που δεν μπορεί να καταλάβει;

Γιατί σε όλοι την υπόθεση εγω πονάω πιο πολύ απο όλους;;

ΓΙΑΤΙ;;

Παίρνω το ξυραφάκι απο το μπάνιο..

Το πατάω βαθιά στον κρύο καρπό του δεξί μου χεριού.

Μια χαρακιά..για τον πόνο που μου προκάλεσαν

Μια χαρακιά..γιατί κανένας δεν με καταλαβαίνει

Μια χαρακιά..γιατί νιώθω τόσο γαμημενα μόνη

Μια χαρακιά..για τις στιγμές που τους χρειάστηκα και δεν ήταν εδω..

Μια χαρακιά...για την μαμά

Μια χαρακιά...για τον Harry

Μια χαρακιά για τον James..

Κατεβαίνω στα πόδια μου και αρχίζω να χαράζω γραμμές στο μπούτια μου..

Χωρίς το κλάμα να σταματάει

Προσπαθώ να κλαίω τόσο αθόρυβα λες και φοβάμαι:'/

Νιώθω τον πόνο σε όλο μου το σώμα:(

Ξεχνάω τον πόνο που είχα μέχρι πριν:/

Το ξυραφάκι πέφτει απο τα χέρια μου και αίματα στάζουν απο παντου:/