Playing Love

Chapter Four

Hindi ko alam kung paano ako nakauwi galing sa lugar na iyon na kung dati ay puro masasayang alaala lamang pero ngayon puro pait, puro sakit

Pagkatapos ng araw na yun hindi ko alam kung paano ako nakabangon sa sakit na kahit sabihin nila na alam nila itong nararamdaman ko ay hindi pa rin talaga mababawasan yung sakit

Hindi ko alam. wala akong alam. Kasi sa loob ng anim na buwan naging tanga ako.

Siyempre hindi ko pa rin mapigilang masaktan siyempre mahal ko. Na sa tuwing naiisip ko yung isang taon na pinagsamahan namin na yung kalahati pala nito ay puro kagaguhan lang puro paglalaro lang.

Nadepress ako ng ilang buwan at hindi na nakapasok. Kahit sabihin kong nandiyan lang ang mga kaibigan ko ay kulang pa rin kasi hindi naman sa lahat ng oras nandito sila sa tabi ko.Kasi sa totoo tayo at tayo lang ang makakatulong sa sarili natin.

Kasi pag nasaktan tayo hindi rin natin mapipigilang makasakit ng iba.

Pero narealize ko na tama na itong ginagawa ko sa buhay ko na awat na kasi lalaki lang yan at pinilit kong makabangon sa sakit. nag home school ako hanggang sa matapos ang taon at napagdesisyonan kong lumipat nalang ng ibang university.

Unting unting pumasok ang liwanag galing sa labas sa lumang kwarto na ito

"Ano? Balik nanaman tayo sa dati? Ha, ericka?"

" Wag ngayon ashley" pagod kong sabi at mariing pumikit

"magmumukmok ka nanaman? Papabayaan mo nanaman yang sarili mo?"

"Nakikiusap ako ash-" pagod kong sabi ngunit galit siyang gumanti sa akin

"Tumayo ka diy-"

"sabi ko wag ngayon ashley! Nakikiusap ako kaya pwede ba iwan mo nalang ako!" Saglit siyang natigilan at padabog na umalis.

napabuntong hininga nalang.

sino ba siya? para gawin sa akin to.

sa larong dating siya ang panalo? ano kaya pakiramdam?

lumabas ako sa kwartong yun at bumalik sa cafeteria.

may ngiting gumuhit sa labi ko at naglalaro sa utak ko habang palapit sa kanya. wala na yung mga taong nakapalibot kanina at naging normal pero ang hindi lang nagbago ay ang pagkalito sa mukha niya at galit.

pansamantala akong huminto at ngumiti.

"can i talk to you?" tanong ko at sinadyang patagalin ang pagbanggit ng pangalan niya "blaze"

nakita ko ang gulat sa mga mukha nila ng makita nila ako

"erica" naguguluhang tanong sa akin ni troy

"then talk." diretsong sabi niya sa akin.

"i-i mean in private" kungwaring utal kong tanong. i miss my old me but its sucks a lot.

"why not here? anong bang pwede mong sabihin na hindi nila pwedeng marinig?" mayabang na sabi nito at nakangising tumungin sa paligid niya.

"i want to apologize for what i did to you"

natatawang tumingin ito sa akin na parang nagyayabang.

just wait blaze. hindi lang ikaw ang pwedeng maglaro ng laro mo i can play better.

"do you think i will accept your apologies?"

"im very sorry for what i did, so please accept it blaze."

magsasalita na sana ako ng biglang may humila sa akin palayo sa lugar na yon.

"anong ginagawa mo erica?" naguguluhang tanong sa akin ni patricia na makarating kami sa likod ng school.

"anong ano ginagawa ko?" ayokong malaman nila itong ginagawa ko, ayokong madamay sila

"nakita at narinig ko ang lahat erica, what do you think you are doing right now? sabihin mo sa akin!"

"wala akong ginagawang masama patricia kaya wag kang magisip ng kung ano-ano. nagsorry lang ako sa tao at sa tingin ko wala namang masama sa ginawa ko."

"Yun na nga ang masama dun erica! how can you say sorry to a person who destroyed you!, how can you say sorry for that person who didn't even sorry for what he did to you!"

"i know you for almost five years and you are my bestfriend kaya sana pagisipan mo tong ginagawa mo"

matalino si patricia kaya alam kong sa narinig niya pala ay may nabubuo na sa utak niya.

But im not going to stop my plan.

Umuwi ako ng araw na yun na walang ibang iniisip kundi ang gusto kong gawin.

kasalanan niya to. kung hindi siya lumipat sa university na ito ay sana hindi mangyayare to. but i guest its destiny.

we are destiny to play each other's feeling