Forget the Past..!

Geçmişten Kırıntılar

"Harry'nin başında bir çiçek tacı vardı ve bakıp bakıp gülüyordum. "Sussana sen!" dedi gülerek. Konuşurken gamzeleri görünüyordu ve o mu, dudakları mı, gözleri mi bilmiyorum.. belki de hepsi beni öldürüyordu. 

Yüzü ciddileşti ve kucağındaki Veronica'ya eğildi. Dudakları arasında milim kalmıştı ki Veronica bir çığlık patlattı. "Ne? Ne oldu?!" Veronica zıplarken, elbisesiyle,küçük bir çocuğu andırıyordu. "Tacındaki çiçekte böcekler var!" Harry tacı hışımla fırlattı. Bir yandan bağırıyordu. Veronica yerde yuvarlana yuvarlana güldü. "Şaka yaptım!" Harry kaşlarını çatıp ona koştu. "Görürsün sen şimdi!" 17 yaşındaki Veronica, bir yandan çığlık atıyor, bir yandan gülerken, Harry'den kaçıyordu.

Alarmın sesi Veronica'nın beynini deşmişti. Büyük bir yorgunlukla elini alarma koydu. Göz kapakları yarıya inikti ve alttan bakıyordu. Gece uyuyamamıştı ve anlaşılan uykudada rahat yoktu.

----

Zack kaşlarını çatmış, Veronica'nın önünde dikiliyordu. "Babamla ne konuştunuz dedim!" "Benimle böyle konuşamayacağını!" "Senden nefret ediyorum!" Veronica kapıya varmış Zack'in kolunu beceriksizce kavradı. "Dur!" Zack soru ve öfke dolu gözlerle ona baktı. "Ne?!" "Konuşmak ister misin?" Veronica'nın sesi sakinleştiriciydi ve Zack'e de böyle bir etki bırakacağını umuyordu.  "Ne hakkında?" iyi bari.İşe yaramış diye geçirdi içinden. "Beni neden sevmediğin ve ailen hakkında..." Bir öğretmenle böyle konuşulmayacağını söylemekten vaz geçmişti. İşe yarasaydı önceden yarardı. "Bana aile deme!!" diye bağırdı. "Ve senden nefret ediyorum! Çünkü Veronica isminden nefret ediyorum!" Aslında Zack'in ona Ms.Brooks demesi gerekirdi. Veronica değil... Veronica anlamak ister gibi kaşlarını çattı. "Anlat" Zack'in gözleri kırmızı bir toptan ibaretti. Ceketini çıkarıp fırlatırken masaya oturdu. "Çünkü annemin ismi de Veronica'ymış ve beni bırakıp gitmiş!Hem de babamın hayatını mahvettikten sonra!" Veronica aniden titredi. Boş boş etrafa baktı. Zack'in dediklerini artık duyamaz bir haldeydi. Başı dönüyordu ve kulakları çınlıyordu. Zorlukla sandalyeye oturdu. Gözleri acıyordu.Kendinde hiç değildi.

----

Sharon bir yandan konuşuyor, bir yandan arabayı sürüyordu. "Kızım sen kafayı sıyırmışsın! O olamaz!"

"Sharon! Harry styles ile karşılaştım! Oğlunun Zack olduğunu söyledi. Oğul lafının altını çizerim! Ayrıca annesinin isminin Veronica olduğunu söyledi...! Annesinin onu bıraktığını da ! Bunun neresi sana birşey çağırıştırmadı?!" Sharon başını salladı. "Haklısın" diye fısıldadı. Veronica ağlamaklı ses tonuyla, "Geçmişimi unutamıyorum Shar..Olmuyor! Hergün rüyamda görüyorum."

"Ama eskiden Harry'nin, yaşlanınca Yeni Zelanda'ya taşınacağım, dediğini duymuştum da.. bu kasaba niye!?" Veronicaysa artık gözerlerine karışmıyordu. Onlar kendi işini yapıyordu. Sharon "Şimdi sen ve ben kızım!" dedi. "Biraz eğlenmeye gidiyoruz!" Veronica "saçmalama!" derken, Sharon gibi neşeli bir arkadaşı olduğu için minnet duyuyordu.

------

 Sharon, Veronica'nın kolunu çekiştirdi. "Uff. Hadi! Muhteşem bir sesin var!" "Hayı-" "Bunuu inkaar edemezsin!" dedi işaret parmağını sallarken. Sahneye çıkıp mikrofonu aldılar. Sharon, DJ'e bazı hareketler yaptı. Torn'u söylüyorlardı. Şarkı bitiminde ıslık ve alkışlar yükseldi. Veronica oldukça utangaç duruyordu. En son 5 yıl önce bir bara gidip şarkı söylemişti ve çok ama çok içmişti. Sonra da kaçmıştı.Çünkü artık insanlardan korkuyordu. Alacağı tepkilerden korkuyordu. "Bence oldukça hoş bir sesin var" Veronica titredi. Harry buradaydı. "Her hafta sonu buradayız artık!" dedi Sharon göz kırparken. Harry, Sharon'u görünce yüzündeki gülümseme kayboldu ve yutkundu. "E-evet. O zaman, ben de" Sharon da Harry'den farksızdı. "O zaman bir dinleyici garanti!" dedi gergince ama neşesinden ödün vermiyordu. Veronica artık başka biriydi. Bu yüzden Sharon'un, Harry ile kavgasına anlam veremezdi.