-1 yıl önce-
Onun cenazesindeydik.Onun hala öldüğüne inanamıyorum.O benim her şeyimdi böyle çekip gidemezdi.Bana söz vermişti hem onunla ilkokul mezuniyetime gidecektik.Onunla okuldaki kızlara hava atacaktım.Diğer kızlar o bebeklerle gelirken ben babamla gidecektim mezuniyete.Ama o bu sözleri unutup çekip gitmişti.Polisler hala babamın ölümünü araştırıyorlardı.Bunu neden bu kadar uzattıklarını anlamıyorum açıkcası o intihar etmişti o beni öylece bırakıp çekip gitmişti.Çalışma odasında otururken eline bir silah aldı ve kafasına dayadı geride bıraktıklarını düşünmeden tetiği çekti ve sonra PAT.
Annem cenezaden geldiğimizdem beri sakince koltukta oturuyordu.Bu biraz garipti sonuçta hayat arkadaşını kaybetmişti dimi?Neden hiç ağlamamıştı ya da babam tabutta öylece yatarken tabutun yanına gidip ona son kez sarılmamıştı.
Kapı çaldığında annem yerinden kalkıp kapıyı açtı.Yüksek ihtimalle bizi teselli etmeye gelen birkaç akrabaydı.Yanlış tahmin gelen babamın ortağı ve birkaç arkadaşıydı.Annem onları içeri davet etti ve üstünü değiştirip geleceğini söyledi.Neden üstünü değiştiriyordu ve neden bu adamalar bana tip tip bakıyorlardı?
Annem içeri girdiğinde şok oldum.Üstümü değiştirip gelicem demişti ben rahat bir şeyler giyip gelir diye tahmin etmiştim.Aslında doğru tahmin etmişim ama fazla rahattı.Annem gecelikle kapının orda dururken şaşkınlığımı gizleyemedim.Derdi neydi bunun?Tam ağzımı kapatıcaktımki annem izin vermedi ve bir süpriz daha yaptı.Gidip babamın ortağının kucağına oturdu.Ne yapmaya çalışıyordu tamam eşini kaybetti psikolojisi bozulmuş olabilir ama bu yaptığı delilikti.Sinirli bir şekilde yerimden kalktım ve anneme:
"Derdin ne senin?Kafayı felan mı üşüttün sen kalk hemen o adamın kucagindan" dedim.Ama annem beni dinlemedi bile tam annemin elinden tutup onu kaldıracakken biri bana engel oldu.O adamın yanında gelen arkadaşı beni kolumdan tutup kendine çevirdi ona engel olmaya çalışıyordum ama gücüm yetmiyordu en sonunda adama:
"Görmüyor musun şunları bırak beni de o adamın ağzını yüzünü dağıtayım." diye sertçe bağırdım.Adam ise:
"Sakin ol küçük hanımefendi.Annenler biraz eğleniyor bizde senle biraz eğlenelim dimi?"dedi ve beni arka odaya doğru sürükledi.Peşimizden birkaç kişi daha geliyordu.Adam beni yatağa fırlattı ve:
"Korkma tatlım biraz eğleneceğiz bence anın tadını çıkart."dedi ve yanıma yaklaşmaya başladı yataktan kalktım ve kaçamaya çalıştım ama diğer adamlar beni yakaladı.Adam yanıma gelip bana sert bir tokat attı yere düştüm ve son hatırladığım adamın:
"Zoru oynamak istiyorsum demek güzelim bizim için sorun değil." demesiydi.Sonra her yer karardı.
-Günümüz-
Sonunda burdan çıkıyordum.Rehabilitasyon merkezinde bana yaşattıkları iğrenç şeyleri unutmak için tam 1 yıl geçirdim.Pek işe yaramadı aslında unutamadım çünkü ama bunları düşünerek güçlendim şimdi burdan çıkıp onlara yaptıklarını tek tek ödetecektim.İntikam zamanı gelmişti.
