<<L.D.R.>> Loving a Stranger

EPILOGUE

FIVE YEARS LATER

SAMANTHA'S POV:

eto ako ngayon... travelling to Manila... whooooh!!! okay ano nga bang meron? hahahah... i checked the time... it's 5:35AM. still got plenty of time...

marahil nagtataka kayo kung anong nangyari sa pagkikita naming yon sa dagat.... it was 5 long years... but the memory is still clear to my senses...

*****FLASHBACK******

SAMANTHA: dumating ka... :) sa wakas dumating ka...

JOANA: ou... dumating ako.... ayoko ding iwan ka ng ganito.... kahit papaano... gusto kong maging maayos sa ating dalawa to pareho....

Nakayakap pa din ako sa kanya... hindi ko alam kung naiilang sya pero maya-maya... kumalas na din ako.... pinunasan ko ang mga luha ko...

JOANA: umiiyak ka nanaman...

SAMANTHA: sorry.... hindi maiwasan ee...

JOANA: punasan ko mga luha mo... ayokong ako ang dahilan ng pagiyak ng mga matang yan.... napakaganda ng mga mata mo.... ayokong laging umiiyak ang mga to...

SAMANTHA: maiiwasan ba?? hahahaha... namatayan ako ng 3/4 ee...

JOANA: Sammy... sorry.... sorry kung nagsinungaling ako sayo... sorry kung ang tagal kong naitago lahat to sayo....

SAMANTHA: alam ko... hinintay lang naman kita ee... hinintay ko na magsabi ka... alam ko kasing di kita makukuha sa maaanghang na salita.... at alam mo ding di ko gagawin yon... alam mong di ko gagawin yon sayo....

JOANA: salamat Sam... sa lahat... sa pagintindi mo sa akin... sa pagtitimpi mo... sa pag-unawa mo... sa pagmamahal mo.... sa lahat Sammy....

...kung nasaktan kita... kung naiwan kita... patawad... nahihiya ako sayo.... ganito ang ginawa ko.... pakiramdam ko wala akong mukhang maihaharap sayo....

...sorry... kahit ayaw mong tanggapin ang sorry ko... sorry pa din...

SAMANTHA: sssssshhhhh.... tama na yan anu ka ba??? ang mahalaga naman nagsabi ka pa din diba?

...ang mahalaga naman andito ka sa harapan ko ngayon diba? eto... kaharap kita (habang umiiyak) kausap kita.... hindi mo alam kung gaano ako kasaya na makita kita ngayon... ang tagal kong hiniling na makita kita.... ang tagal kong inasam na mayakap ka...at ngayon punung-puno ng kagalakan ang puso ko... kasi dumating ka....

...ako yong dapat magsorry sayo... sa lahat ng pang-aaway ko... sa lahat ng mga wala sa lugar na pagtatampo ko... sa lahat ng mga pagkakataong wala akong ibang naisip kundi sarili ko... sa lahat ng mga pagkakataong kailangang-kailangan mo ako at wala akong nagawa.... patawad sa lahat ng yon...

...sobrang bait mo sa akin... alam mo ba yon?... ginampanan mo ng maayos yong role mo bilang boyfriend ko kahit alam mo sa sarili mo na babae ka.... ang sarap at sayang mahalin mo....

(umiiyak habang nakangiti)

...sana maging masaya ka... sa lahat ng mga desisyong ginagawa mo... lagi kang magiingat... laging kang pumili ng tama...

sa lahat ng mga ginagawa mo... piliin mo lagi kung saan ka magiging masaya... wag mong hayaan ang iba na pigilan ang kasiyahan mo....

palagi kang ngumiti huh (sabay haplos ng pisngi niya habang pinipigil kong maiyak) isa ang ngiti mo sa mga pinakamagandang bagay na nasilayan ko....

...sa lahat... Joana... salamat....

at tuluyan pa akong umiyak... umiyak ng umiyak... naramdaman kong niyakap niya ako... at niyakap ko din siya ng mahigpit...