Ik ben een prinses?

5

Even later sta ik bij de telefoon ik lees de cijfers op en toets ze in mijn hand trilt. Ik laat de telefoon zakken en vraag aan mijn moeder die bij me staat: 'wat moet ik zeggen? En hoe moet ik haar aanspreken?' Mijn moeder zegt: 'bel maar gewoon het is je moeder oké het zal apart zijn maar uitijndelijk komt het wel goed.' Ik knik en druk op de knop. De telefoon gaat over er neemt heel lang niemand op er klinkt alleen maar. Tuuuuuuuuuuuut tuuuuuuuuuuuuut Tuuuuuuuuuuuuuut ineens hoor ik een klik en ik hoor een zachte lieve stem 'hallo met Anne' Ik krijg tranen in mijn ogen maar deze keer van geluk.

'Met liv' fluister ik zacht. Ik hoor mijn moeder Anna opgewonden fluisteren tegen iemand. Ik wacht geduldig en daar is ze weer. 'Ik wil je graag ontmoeten en alles uitleggen vind je dat goed' vraagt ze. Ik zeg: 'ja natuurlijk wanneer en waar?' Eh het lijkt me verstandig om je morgen hier heen te halen. Zal ik een auto naar je toe sturen Die brengt je naar het vliegtuig en dan zal ik in genevié een auto laten wachten oké?' Vraagt ze met een stem waar je niet tegen in kan gaan. 'Oké?' Zeg ik twijfelend. 'O ik moet nu gaan en trouwens zeg maar anna' zegt ze met een lach in haar stem. 'Oké Anna. Doei tot morgen' zeg ik. 'Doei' zegt ze.

Als ik heb opgehangen loop ik naar de deur waar ik tegen mijn moeder opbots en ik schreeuw boos: 'waarom luister jij gesprekken af?!' En ik ren de trap op naar mijn kamer.