Συναντώντας ο ένας τον άλλον

Κεφάλαιο 1α

Αντιγόνη

Τι είναι λάθος με εμένα; Τα σγουρά καστανά μαλλιά μου; Τα λίγα παραπανίσια κιλά; Μήπως τα μάτια μου που δεν είναι τίποτα ασυνήθιστο παρά μόνο καστανά; Πάντως κάτι από αυτά πρέπει να είναι. Ή ίσως πάλι φταίει ο χαρακτήρας μου. Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια δεν έδινα καθόλου σημασία στα αγόρια. Ποτέ δεν πίστευα ότι μια γυναίκα χρειάζεται έναν άνδρα για να ολοκληρωθεί σαν ύπαρξη. Ήμουν μια χαρά ολοκληρωμένη κι από μόνη μου. Ήμουν ανεξάρτητη. Και συνεχίζω να είμαι. Μόνο που η θεωρία μου έχει αλλάξει. Ήμουν λάθος. Το να έχει μια γυναίκα έναν άνδρα δίπλα της δε τη μειώνει σαν γυναίκα παρα μόνο την ανεβάζει. Κι όσοι πιστεύουν ότι μια γυναίκα κάνοντας σχέση ψάχνει να ολοκληρωθεί είναι λάθος. Τον έρωτα ψάχνει. Ο έρωτας αναζωογονεί. Ή τουλάχιστον έτσι έχω ακούσει γιατί εγώ δεν έχω ερωτευτεί και πότε μου. Η Ηλέκτρα μου λέει να μη το σκέφτομαι και θα έρθει από μόνο του. Δίκιο έχει. Βέβαια για εκείνη ήταν πάντα εύκολο. Από μικρή άρχισε να παίζει με τα αγόρια. Θες ο υπέροχος χαρακτήρας της, θες το ότι είναι τόσο όμορφη. Η Ηλέκτρα είναι ψηλή, αδύνατη με καμπύλες, έχει σγουρά ξανθά μαλλιά, καστανά μάτια και λεπτά χαρακτηριστικά. Την αγαπώ πολύ. Κι αυτήν και την Ελένη. Η Ελένη είναι η τρίτη της παρέας εξίσου όμορφη. Είναι μεσαίου ύψους, έχει κάποια παραπανίσια κιλά, για τα οποία η ίδια παραπονιέται αν και όλοι οι υπόλοιποι τα βρίσκουμε αξιολάτρευτα, μαύρα κυματιστά μαλλιά και μελί μάτια. Στο σχολείο οι καθηγητές μας φωνάζουν "η τριάδα των τραγικών" γιατί και των τριών μας τα ονόματα είναι πρωταγωνιστές σε τραγικά έπη. Ηλέκτρα, Ελένη και Αντιγόνη.

Η Ηλέκτρα έχει αγόρι, τον Γιώργο. Με τον Γιώργο είμαστε κολλητοί από μικρά. Στο Δημοτικό ήμασταν στην ίδια τάξη κι οι μαμάδες μας έκαναν παρέα κι έτσι κάναμε κι εμείς. Έτσι γνωρίστηκαν με την Ηλέκτρα. Συνεχίζουμε να είμαστε κολλητοί . Ο Γιώργος ήταν εκεί για εμένα από πάντα κι εγώ το ίδιο για εκείνον. Τον βλέπω πιο πολύ σαν αδερφό μου παρά σαν φίλο μου. Τον αδερφό που ποτέ δεν είχα όντας μοναχοπαίδι.

Με τους γονείς μου πάντα τα πήγαινα καλά. Είναι το καταφύγιο μου.
Αύτη τη βδομάδα ο μπαμπάς μου θα φύγει σε επαγγελματικό ταξίδι και έτσι θα είμαστε οι δύο μας με τη μαμά μου. Αυτό συμβαίνει μια φορά το δίμηνο καθώς ο μπαμπάς μου δουλεύει σε μια πολυεθνική και τα ταξίδια είναι μέρος της δουλειάς του.
"Αντιγόνη κλείσε μωρο μου τον υπολογιστή δώδεκα πήγε η ώρα και δε θα ξυπνάς αύριο" καλύτερα μήπως και γλυτώσω το σχολείο "Τώρα μαμά"

- - - - - - - - - - - - - - - -
"Θα έρθεις δεν ακούω κουβέντα!"
"Ρε Γιώργο δεν είναι ότι δε θέλω αλλά έχω αυτό το διαγώνισμα τη Δευτέρα και θέλω να διαβάσω"
"Καλά ρε Αντιγόνη έχεις ολόκληρο το σαββατοκύριακο να διαβάσεις δε θα πάθεις και τίποτα αν δεν διαβάσεις ένα βράδυ"
"Πφφ δε ξέρω θα δω τι θα κάνω"
"Θα ρθεις τέλος!"
"Καλά σου λέει ρε Αντιγόνη καιρό έχουμε να βγούμε και να περάσουμε λίγο καλά μη το χαλάσεις τώρα για το διάβασμα!" Η Ηλέκτρα και ο Γιώργος διοργανώναν αυτό το πάρτυ εδώ και καιρό στο σπίτι του Γιώργου. Δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο λόγο που το έκαναν, απλά έψαχναν ευκαιρία να πιουν και να χορέψουν.
"Καλά με πείσατε θα ρθω!"
Όχι ότι ήθελα και πολύ πεισιμο δηλαδή. Το είχα ανάγκη να βγω λίγο έξω. Και όσο για το διάβασμα θα οργανωθώ από την Παρασκευή και θα προλάβω.
"Τέλεια λοιπόν το Σάββατο το πρωί θα περάσουμε με την Ελένη να σε πάρουμε να πάμε για ψώνια συμφωνοι;"
"Ό,τι πεις!"