Συναντώντας ο ένας τον άλλον

Κεφάλαιο 2γ

Αντιγόνη

Δε το πιστεύω! Επιτέλους κάποιος που να με ενδιαφέρει μου ζήτησε να βγούμε. Και το καλύτερο είναι ότι μου ζήτησε αυτός ο συγκεκριμένος. Ναι επιτέλους θα το παραδεχτώ. Μου αρέσει. Πρέπει να περνάει πολλά και αυτό με ελκύει περισσότερο. Θέλω να τον βοηθήσω. Αλλά κάποιες φορές δεν μπορώ να τον καταλάβω. Τη μία είναι απόμακρος και την άλλη μου ζητάει να βγούμε. Έχει κάτι το μυστήριο. Όπως και να έχει θέλω πολύ. Ανυπομονώ για το βράδυ.

Πήρα τα κορίτσια τηλέφωνο και αφού πέρασα από πλήρη ανάκριση μου είπαν τι να βάλω και με συμβούλεψαν γενικά τι να κάνω.
Δε ξέρω αν είναι καλό το να το πω στον Γιώργο. Μάλλον θα πρέπει να το αποφασίσουμε μαζί με τον Αχιλλέα.

Κατά της εξίμιση άρχισα να ετοιμάζομαι. Έβαλα ένα ψιλόμεσο τζιν με ένα άσπρο τοπάκι και άσπρα σταράκια. Βάφτηκα απλά. Κατα της 8 παρά ήμουν έτοιμη.

Είχε πει ότι θα περάσει να με πάρει από εδώ, σωστά; Μήπως κατάλαβα λάθος; Είχε πάει 20:30 κι ακόμα δεν είχε έρθει. Το άγχος μου είχε φτάσει στο κόκκινο. Δεν έχω και τον αριθμό του.

Γιατί να το κάνει αυτό; Γιατί να με εξευτελίσει έτσι; Η ώρα ήταν 21:30 και δεν είχε έρθει. Κι ούτε επρόκειτο να έρθει.
Απογοήτευση. Αυτό αισθανόμουν. Κι ένα μεγάλο κενό στην καρδιά μου. Δε μπορώ να το καταλάβω. Δε μπορώ να τον καταλάβω. Μήπως έπαθε κάτι;  Όχι δε θα τον δικαιολογήσω κι ούτε θα κρυφτώ πίσω από απελπισμένες δικαιολογίες. Δεν ήθελε να έρθει, γι'αυτό και δεν ήρθε. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί να με παίξει έτσι; Δε χρειαζόταν να με συμπαθεί ούτε να του αρέσω και σίγουρα δεν ήταν υποχρεωμένος να μου ζητήσει να βγούμε. Εύχομαι να μην το είχε κάνει. Τελείωσα μαζί του. Θέλω απλά να σταματήσει ο κόσμος για λίγο. Δε θέλω να τον ξαναδώ. Μπορεί να είμαι λίγο υπερβολική αλλά έτσι αισθάνομαι. Αχ δεν ξέρω. Θέλω να κοιμηθώ. Ναι αυτό θα κάνω. Θα κοιμηθώ.
Ντριν ντριν ντριν
Πφφφ
Ντριν ντριν ντριν
Ποιος είναι τέτοια ώρα;!
Ναι;

Έλα παιδί μου που είσαι τι έγινε; Που πήγατε; Τελικά έβαλες το μαύρο ή το άσπρο μπλουζακι; Αυτός τι φορούσε; Σε φίλησε; Δεν πιστεύω να τον άφησες να πιάσει τίποτα από το πρώτο ραντεβού! Άντε μίλα πες τα μου όλα!

Μην ανησυχείς! Έχω μια απάντηση για όλες σου τις ερωτήσεις. Δεν ήρθε.

Τι εννοείς δεν ήρθε;

Αυτό που κατάλαβες. Περίμενα μιάμιση ώρα και δεν εμφανίστηκε πότε.

Πλάκα μου κάνεις τώρα! Ε το καθίκι! Δε το πιστεύω! Καλά, γιατί να το κάνει αυτό;

Δε ξέρω τι να σου πω..Τέλος πάντων δεν έχω και πολύ όρεξη να το συζητήσω. Τα λέμε κάποια άλλη στιγμή.

Καλά μωρό. Μην στεναχωριέσαι όλα καλά.

Ναι, όλα καλά.

Όλα καλά. Σίγουρα. Δε θα το σκέφτομαι άλλο. Τέλος.
Κυριακή σήμερα, που σημαίνει ότι πρέπει να κάνω μαθήματα. Τέλεια.

Το πρωί στο σχολείο δεν περνούσε η ώρα.
Χτύπησε επιτέλους το κουδούνι για σχόλασμα. Βγήκα έξω και περίμενα τον Γιώργο, την Ηλέκτρα και την Ελένη, όταν είδα τον Αχιλλέα. Ερχόταν προς το μέρος μου, τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου. Γιατί μου το κάνει αυτό; Δεν ήθελα να τον δω ούτε να του μιλήσω μετά άπο αυτό που έγινε. Γι'αυτό και γύρισα από την αντίθετη πλευρά κάτι που δε φάνηκε να τον πτοεί καθόλου γιατί ακούμπησε το χέρι του στον αγκώνα μου και με έσπρωξε για να γυρίσω προς το μέρος του.
"Με αποφεύγεις;" έχει θράσος.
"Δεν το ξεκίνησα εγώ"
"Ααα χαχαχα εντάξει πάω πάσο. Έχω λόγο"
"Μμμ ναι το φαντάζομαι. Για τον Γιώργο δεν ήρθες; Θα έρθει σε λίγο οπότε ας κάτσουμε να τον περιμένουμε και δεν χρειάζεται να μιλάμε."
"Ήρθα για εσένα. Για να σου εξηγήσω."
"Τι να μου εξηγήσεις; Ότι απλά φέρθηκες σαν μαλακας γιατί ήθελες απλά να γελάσεις;"
"Δεν είναι καθόλου έτσι! Πότε δε θα στο έκανα αυτό. Απλά...Υπάρχουν πολλά πράγματα που δε ξέρεις. Η ζωή μου δεν ήταν όπως θα φανταζόταν κανείς μια ζωή ενός 17χρόνου. Τέλος πάντων. Θέλω να σου πω τον λόγο που δεν ήρθα, αλλά ξέρω ότι μετά από αυτό δε θα με κοιτάς το ίδιο."
"Γιατί;"
"Δε θέλω να με λυπάσαι. Δε μπορώ να σου πω, αλλά ειλικρινά ανυπομονούσα να βγούμε. Μακάρι να ήταν εύκολο, αλλά με εμένα πότε δεν είναι."
"Δεν καταλαβαίνω"
"Δεν πειράζει. Κοίτα..η αλήθεια είναι ότι μ'αρέσεις πολύ και θέλω πολύ να βρεθούμε σήμερα."
"Δι γίνεται"
"Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να με εμπιστευτείς αλλά σου υπόσχομαι ότι δε θα ξαναγίνει."
"Όχι, συγγνώμη" είπα και έφυγα.

Ήθελα να βρεθούμε και ήθελα να τον εμπιστευτώ αλλά δε μπορούσα. Όχι ακόμα..