Bad Boy

Hoofdstuk 4

POV Jolien

Zenuwachtig sta ik in de deuropening. Wachtend totdat de leerkracht me gaat zien. De leerkracht heeft groene ogen, zoals die van een kat. Hij is lang en slungelig van bouw. Een begin van een baardje begint zich te vormen aan zijn kin, maar ik kan niet echt opletten. 

Heel de tijd voel ik Aiden zijn ogen op me branden. Als laserstralen. Ik voel hoe mijn wangen warm beginnen te worden. Blozend probeer ik zijn blik te negeren, maar het gaat moeilijker dan verwacht.

Eindelijk nadat het wel een eeuwigheid lijkt ziet de leerkracht me eindelijk staan. Hij kijkt me onderzoekend aan met zijn groene ogen. 'Je bent laat.'

Verbaast kijk ik hem aan met open mond. 'Euh...Ik ben nieuw, meneer,' antwoord ik onzeker. Mijn handen voelen klammig aan van het zweet.

Zij ogen vernauwen zich. 'Haja, nu dat je het zegt. Ik heb je inderdaad nog nooit gezien. Hoe heet je meisje?' 

'Euh...Jolien,' antwoord ik en ik hang mijn handtas beter over mijn schouder, die dreigde er vanaf te schuiven. Wanneer mag ik nu eindelijk gaan zitten? Ik haat dit om in de belangstelling te staan. Ik krijg de koude rillingen van alle ogen, die me nieuwsgierig en sommige verlekkerend aankijken. Ik haat zo'n momenten het meest wanneer je totaal nieuw naar een vreemde school gaat en je eigen moet voorstellen aan allemaal vreemden. Ik zucht.

'Dag, Jolien,' zei de leerkracht. 'Ik ben meneer Avet en je mag plaats nemen naast...,' Hij kijkt de klas rond. Zijn ogen blijven hangen op de lege plek, die ik al heb gevreesd. De jongen die naast de lege plek zit kijkt me breed grijzend aan. Ik draai met mijn ogen, maar ik voel hoe mijn hart sneller begint te slaan. '...Aiden.' Maakt meneer Avet zijn zin af. 

Vanbinnen vloekend wandel ik naar de lege plaats toe. Met een diepe zucht laat ik mezelf op de stoel ploffen. Uit mijn handtas haal ik al de spullen uit, die ik nodig heb. Vervolgens laat ik de tas naast me op de grond ploffen. Mijn handboek doe ik open op de pagina, die meneer Avet zegt.' Een tweede zucht verlaat mijn lippen terwijl ik starend naar mijn boek kijk. Ik hoop dat deze les snel gedaan is.

'Kun je stoppen met zuchten,' sist Aiden naast me vinnig. 'Ik word er irritant van.'

'Dus ik irriteer je?' Uitdagend kijk ik hem aan. 

'Ja, je irriteert me,' zei hij gefrustreerd zuchtend.

'Nu irriteer je mij,' zei ik.

Verward kijkt hij me aan. Denk rimpeltjes spelen op zijn voorhoofd. 'Hoe ik irriteer je?'

Met moeite weet ik mijn lachen in te houden. Eindelijk is de Bad Boy van de school in verwarring gebracht. Met pretlichtjes in mijn ogen kijk ik naar meester Avet, die een paar dingen over de middeleeuwen opschrijft. 'Ja, je gezucht irriteert me,' zei ik terwijl ik iets opschrijf in mijn werkboek. 

Zijn wenkbrauwen schieten ongelovig omhoog en zijn ogen worden donkerder. Even verwacht ik dat hij iets gaat zeggen, maar tot mijn verbazing zwijgt hij. Een brede grijns breekt open op mijn gezicht.

Even luister ik aandachtig naar wat meester Avet verteld, maar het interesseert me niet echt hard. De jongen naast me interesseert me harder. Ook al heeft Laura me gewaarschuwt. Even kijk ik hem langs opzij aan en juist op dat moment draait ook hij zijn gezicht naar me toe.

Zijn bruine ogen kijken me aan. Houden me gevangen. Starend in zijn bruine ogen voel ik hoe mijn hart nog sneller begint te slaan. Mijn wangen worden rood.

'Stop met staren,' zei hij kil en zijn bruine ogen krijgen iets kouds. Ik slikte. Haastig wend ik mijn blik terug af. Weg van de bruine ogen, die me gevangen houden. Weg van de ogen die me nu koud en woedend aankijken. 

'Sorry,' mompel ik snel en ik kijk naar de tekeningen in mijn boek. Een groot middeleeuws kasteel staat in het groot afgebeeld. Verschillende pijlen wijzen naar het kasteel, met verschillende benamingen onder, die de onderdelen van het kasteel benoemen.  

'Zo meteen krijg ik nog het gevoel, dat je iets voor me voelt,' fluistert hij in mijn oor.

Geschrokken draai ik me met een ruk naar hem om. Al direct voel ik hoe mijn wangen rood worden van schaamte. 'Nee, hoe haal je dat in je hoofd,' sis ik kwaad en kijk snel terug naar mijn blad. Hopend dat hij mijn rode wangen niet zag. 'Ik val niet op jongens als jij.'

'Ha nee,' spottend kijkt hij me aan. Een scheve grijns speelt om zijn lippen. Die grijns staat hem wel. Het maakt hem nog knapper. Al snel verban ik dat gedachten uit mijn hoofd. 'Hoe dat je naar me kijkt zegt al genoeg.'

Kwaad kijk ik hem aan. 'Ik voel niks voor jou,' sis ik nog kwader. Onder mijn bank bal ik mijn handen tot vuisten. 'Jij bent een soort jongen, dat alleen seks wilt. Meisjes betekenen niks voor jou, maar helemaal niks. Wij zijn alleen maar goed voor je genot.' 

Woede schittert in zijn ogen. 'Jij weet helemaal niks over me,' sist hij koud en zijn bruine ogen worden donker bruin van kleur, bijna zwart. 

'Als ik niet de waarheid over je spreek. Reageer je nu niet zo,' zei ik neutraal en kijk naar mijn handen, die gebald op mijn benen liggen.

'Pas op met wat je zegt,' dreigt hij en hij tikt met zijn vinger tegen mijn schouder. 'Want je bevind je nu op gevaarlijk terrein, schat.'

Het woord schat doet me beven van woede. Hoe durft hij me zo te noemen. Ik ben totaal zijn schat niet en dat gaat ik ook nooit worden. 'Raak me niet aan,' sis ik woedend en kijk hem kil aan. 'En noem me al zeker geen schat!'

'Waarom niet, schat?'

'Omdat ik je, schat niet ben en ook nooit gaat worden,' zei ik.

Hij wilt hierop nog iets terug zeggen, maar het gerinkel van de bel red me.

Opgelucht smijt ik alles gehaast in mijn handtas en haast me uit de klas. Weg van de irritantste knapste gast van de school, die me al op de eerste dag woedend heeft gemaakt.

Toen ik in de deuropening sta kijk ik nog een keer om en mijn ogen ontmoeten die van hem, die me aankijken. Een grijns speelt om zijn lippen. Ik draai met mijn ogen en wend mijn blik af. De mooiste grijns achter me latend.