Κάποιος Να Την Προσέχει 2

κεφάλαιο 13

ΟΡΕΣΤΗΣ

Μπήκα στο σπίτι και ένιωθα ξεθεωμένος. Το Σαββάτο πάντα προσπαθούσα να το κρατάω χαλαρό... σήμερα δε τα κατάφερα. Από το πρωί η μέρα μου ξεκίνησε με τρέξιμο. Συναντήθηκα με τον Ηλία και τον ενημέρωσα για την χθεσινή συνάντηση. Του περιέγραψα τον Κοντό και κανόνισα να συναντήσω τον σκιτσογράφο μας για να τον βοηθήσω να φτιάξει το σκίτσο του. Του είπα ότι μου συστήθηκε σαν Θάνος, αλλά δε πίστευα ότι αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα. Του εξήγησα το σκεπτικό μου, σχετικά με την συγγένεια που πίστευα ότι μπορεί να έχουν και με εξέπληξε όταν μου είπαν ότι η Τζένη, είναι μοναχοπαίδι. Ήμουν σίγουρος... ίσως είχαν κάποια άλλη συγγένεια ή απλά γνωριζόντουσαν από μικροί. Μου εξομολογήθηκε ότι δεν ήθελε να στείλει στο KING κάποιον από τα στιλέτα και σκεφτόταν εναλλακτικές. Του είπα ότι θα το σκεφτόμουν και θα του απαντούσα.

Φεύγοντας από την συνάντηση κατευθύνθηκα στα κεντρικά γραφεία των στιλέτων και ανέβηκα στον τελευταίο όροφο. Στάθηκα μπροστά στην πόρτα και διάβασα την ταμπέλα.. "Δικηγορικό γραφείο Κωνσταντίνου Γκαντέμη", πάντα χαμογελούσα όταν το διάβαζα. Αυτός που το είχε εμπνευστεί πριν αρκετά χρόνια πρέπει να είχε πολύ χιούμορ. Η αλήθεια βέβαια ήταν, ότι ποτέ κανένας άσχετος δεν τους είχε χτυπήσει την πόρτα. Πάτησα το κουδούνι και κοίταξα ευθεία μπροστά, ήξερα ότι στο ματάκι υπήρχε μικροκάμερα. Η πόρτα άνοιξε και βρέθηκα μπροστά σε μια κοπέλα κοντά στα τριάντα, με γυαλάκια και κότσο.

«Ο κύριος Αρώνης;»

«Μάλιστα.»

«Περάστε, σας περιμένουν!» μπήκα μέσα και δεν είχε αλλάξει τίποτα.

Δύο ώρες μετά έφευγα από το κτήριο με διάφορες σκέψεις... ξεκίνησα για την σχολή, μιας και σε μια ώρα είχα μάθημα. Την ώρα που έφτασα, ο Άκης τελείωνε το δικό του μάθημα και μου έκανε εντύπωση που είδα εκεί την ανιψιά μου, την Ειρήνη. Τους πλησίασα και παρακολούθησα το τελευταίο δεκάλεπτο, η μικρή το είχε, μάλλον μου είχε μοιάσει λίγο! Μόλις τελείωσαν, οι περισσότεροι ξεκίνησαν για τα αποδυτήρια ενώ η Ειρήνη έμεινε και συζητούσε με τον Άκη. Τα χαμόγελα, τα αγγίγματα και η στάση των σωμάτων τους μου έλεγε κάποια πράγματα φωναχτά. Σίγουρα κάτι παιζόταν μεταξύ τους... τους πλησίασα και έβηξα δυνατά. Γύρισαν προς το μέρος μου ταυτόχρονα και η Ειρήνη έγινε κατακόκκινη. Αφού μιλήσαμε λίγο, την έστειλα να αλλάξει και έμεινα μόνος με τον Άκη. Ενώ του μιλούσα, εκείνος άρχισε να μαζεύει κάποια στρώματα που είχαν χρησιμοποιήσει...