Otobüs Durağı

Komşum

   Veeee yeni bölüm karşınızdaaa 😏👊 sınav haftamın bitmesiyle bir mutluluk çöktü üstüme 🎈 patlatalım bir bölüm dedim. Bu bölüm de masallah diğerlerinden bayağı uzun oldu gibi 👀
Yorum ve voteleriniz önemli insana yazma isteği veriyor çokça ❤

NİSAN

Kapıya kulağını dayayıp içerden ses gelip gelmediğini kontrol etti Nisan. Televizyondan gelen sesleri duyduğunda içerde birilerinin olduğunu anladı, zile basıp bir adım geri çekildi. Kapının açıldığını duyduğunda kafasını kaldırıp yeni komşusuyla göz göze geldi!?

Gördüğü manzara bu defa sadece şaşırtmakla kalmadı Nisan'ı. Gözlerini kapatıp açtıktan sonra kendini çimdiklemedi. Hayır,hayır bu kadarının olması yerçekimine bile aykırıydı!

SİNAN

Evde oturmuş maçın başlamasını beklerken çalan zil sesiyle uzandığı koltuktan ayağa kalktı. Delikten bakmayı tercih etmeden açtı kapıyı. Dalgıklıkla kafasını kaldırdığında göz göze geldiği kişi, bu o olamazdı.

Sinan: Eee yok artık! Şaka mı bu? Senin ne işin var burda?

Nisan: Sen, yani şey asıl sizin ne işiniz var burda hocam?

Sinan: Burası benim evim Nisancım. Hani yaşarız, yemeğimizi yeriz, uyuruz ya ha ben burda yaşıyorum işte ama sen, senin ne işin var benim kapımın önünde, beni mi takip ettin yoksa sen?

Nisan: Ben, ben sizi niye takip edeyim ki hocam. Yani insan hocasını niye takip etsinki. Şey bende burda oturuyorum, aslında yeni taşındım, üst katınızda ay şimdi biz komşu mu olduk ?

Sinan: Komşu mu?

Nisan: Evet, komşu.

Nisan yumurta istemek için indiği komşusundan karşılaştığı manzarayla niye gittiğini unutup eve eli boş bir şekilde çıktı. Saate baktığında yemek yapmaya üşenip hemen internetten pizza sipariş etti. Kilosuna hiç dikkat etme gibi bir derdi olmadığından koca pizzayı tek başına bitirdi. Mayıştığını hissettiğinde yarım yamalak uyukladığı koltuktan kalktı, televizyonu da kapatıp odasına geçti. Her akşam olduğu gibi yatmadan önce eline defterini aldı. Yazmak bir ilaçtı onun için. Gün içinde yaşadıklarını yazar bu şekilde kendini rahatlatırdı.

"Bu nasıl bir durum canım günlüğüm? Hayır anlatsam sen bile inanmazsın. İstemediğin ot burnunda biter deyimi var ya hah ışte onu yaşıyorum su an. Hani şu ilk geldiğim gün çarptığım, ikinci gün doktor arkadaşım olduğunu öğrendiğim adam var ya şimdi de komşum çıktı. Bildiğin komşum yahu? Hemde alt kat komşum! Hayır sence de çok saçma değil mi? Evet bence de! Tesadüflere inanmak bile yetmiyor bu yaşadıklarımı anlatmaya. Bu tesadüfler nerede ne şekilde dur diyecek bende merakla bekliyorum"

Kalemi defterinin arasına bırakıp kapağını kilitledikten sonra yatağın baş ucundaki komidine koydu. Yatağa uzandığında bu defa sinirlenmedigini farketti. Bu durum onu meraklandırmıştı aksine. Bu kadar tesadüf devamında ne getirecek merakla bekliyordu. Ne yaşayacaktı bundan sonra. Düşüncelerle boğuşurken yorgunluk iyice çöktüğünde gözlerini acamayacak kadar yorulduğunu farketti. Kendini huzurlu bir uykunun kollarına bıraktı.

SİNAN

Kız komşum mu şimdi? Benim komşum, üst kat komşum öyle mi? Ben birine zarar verdim canını çok fazla yaktım sanırım yoksa bu kadarı bana bile fazla Allahım! Hayır hastane de bu kızla uğraşmak yetmiyor birde şimdi evimde öyle mi? Ama bende Sinansam senden paşa paşa kurtulacağım Nisancım!

Kendi kendine söylendi uzun süre Sinan. Nisanla uğraşacaktı. Bir şekilde pes ettirmek için cabalayacaktı. Niye bilmiyordu ama bu kızla uğraşmaktan oldukça zevk alıyordu.