Kayıp

Hep yanlız uyandım
ve yine yanlız uyandım
Defalarca kestim bileklerimi
yanlızdım..
Kayıptım en içte en derin yarada kayıp.

Kalbim dayanmıyordu ama yaşamak zordu ve yapmam gereken buydu..
Doğruldum göğe bakakaldım
Yıldızlara küfrediyordum, yine mi o ışıltı?
Küçükken göz kırparlar sanıyordum ve sadece bana
Ama herkese göz kırpıyordu o adiler..

Tıpkı şu kalbime girip çıkmayan o aşklar gibi..
Yine mi pes etmemiştim evet aptal gibi
Yine mi ayağa kalktım, evet ama kuru bir ağaç gibi..

Yine mi kayıptım söylesene ne zaman tamamdım..
Hep eksiktim ve yarım ben hep kayıptım..
Ne anne ne baba gördüm.
gördüğüm tek şey olan aşka o yüzdren inanmıştım..

Ve yanılmıştım bravo bana yine yanılmıştım yine hırpalandım kanadım yine ..
En derinde koca bir yara kanıyordu yine.

Sesizim ve buna mecbur kimsesizim ve buna alışık yanlızım çünkü duygularım karışık sensizim çünkü kaybettim seni çocukluğum...