Yağmurun cama vurup kaçması odanın içinde adeta yankılanıyordu ve Megan damlaların sesini en derinlerinde hissetmeye başlamıştı. Çok önemli günlerden geçiyordu Amerika'nın en önemli hastahanelerinden birinde başarili bir beyin cerrahıdır. İsinde oldukça titiz ve asla taviz vermeyen usta bir cerrah! Ama ayni zamanda ona yaşatılanları ve yaşadıklarını asla unutmayan intikam alacağı günü sabırsızlıkla bekler ve hiçbir kotülüğu cezasız bırakmazdı ve olaylar onun kurallarına göre şekillenir o bitti demeden hiçbir şey asla bitmezdi. Asla mazide yaşananları dikkate almaz ve geleceğe odaklanırdı.
Hastalarına karşı çok ilgili olmasıniñ yanında çevresine karşı özellikle de kadınlara karşı psikolojik sorunları olan bir adamdı Megan Morgan... O isinde her zaman en iyisiydi onu kimse hor göremez, aşağılayamaz, kariyerine kimse çizik atamaz, asla ona kimse hesap soramazdı. Onu tanıyan zaten bunları çok iyi biliyordu. Peki ya tanımayanlar?? Yada tanıyorum diye geçinen insanların başına neler geliyordu. Megan her şeyi en iyi şekilde biliyor. Gözü ansızın telefonuna ilişti yarin Rose Sierra'yi ameliyat edecekti. Ve Rose'u aradı:
-Rose heyecanlımısın?
-Hemde nasıl :)) Emin ellerdeyim ya dert etmiyorum o kadar sana öyle çok güveniyorum ki Megan dedi.
Ardından ise bip bip sesi çalmaya başladı anlamıştım kapattığını. En azından güle güle diyebilirdi. Ama sorun değil nede olsa onu yarın onu yeterince görecekti. Ardından mutfağa gitti ve kendime bol köpüklü kahve yaptı loş bir ışık altında yarın ki ameliyatı düşünmeye başladı her şey iyi bir şekilde gitmeliydi çünkü Rose... onun için çok önemliydi. Kahvesini bitirdi ve balkona çıktı sokağa düşmüş insaları izledi. Ama hiçbir şey Rose'u düşünmesine engel olamıyordu. O gece sadece beyinin verdiği komutlarla ilerledi ve ardından kendini yatağa attı. Yarın Rose ona ilaç gibi gelicek....
Ama ya ameliyat iyi geçmezse?
