Die Ene Jongen Van YouTube | Unagize Fanfic

Hoofdstuk 1

Het was maandag, de dag die ik het meeste haatte. Het laatste lesuur was net voorbij en samen met Bella liep ik naar de bushalte.

"Hoe ging bij jou die toets van natuurwetenschappen?" vroeg ze, terwijl ze in haar boekentas aan het rommelen was naar een flesje water.

"Niet bepaald goed", zuchtte ik. "Dat wordt een dikke buis."

"Ik kan die leerkracht ook echt niet hebben", klaagde ze en ze nam een slok uit het flesje water dat ze net uit haar boekentas had gevist.

"Ik ook niet", beaamde ik.

We kwamen aan bij de bushalte en ik checkte even hoe laat het was. Vijf voor vier. De bus kwam om vijf na vier, dus als je een beetje goed kon rekenen, duurde dat nog tien minuten.

"Wat is ons huiswerk voor morgen eigenlijk?" vroeg Bella en ze gooide haar zware boekentas op de grond om tegen het kotje van de bushalte te gaan zitten.

"Geen idee", zuchtte ik en ik ging naast haar zitten. "Niet dat het boeit, ik maakt toch niet altijd al mijn huiswerk."

Bella grijnsde. "Ik hou me liever bezig met youtube."

"Ik ook", knikte ik. "Rayan, Nathan, Kacper..."

"Je vergeet Alex", zei ze. "Alex is het knapste."

"Jij met je crush op Alex...", lachte ik. "Hij upload maar één keer in de maand of zo."

"Alex heeft nog een leven, als dat is wat je bedoelt", grinnikte Bella.

Ik draaide met mijn ogen en lachte.

"Stop nu maar met zagen over Alex, de bus is er", zei ik en ik gaf een knikje naar de bus die kwam aanrijden.

"Ja, ja", zuchtte ze en we stapten samen de bus op.

Eenmaal thuis gooide ik mijn rugzak direct ergens in een hoekje en liep ik verder naar de keuken. Mijn moeder zat aan de eettafel met de telefoon aan haar oor en ik hoorde ze spreken over een of andere lening. Ze glimlachte even naar mij als begroeting, maar focuste zich daarna weer op haar gesprek. Ik liep naar de koekenkast en keek tussen alle snacks.

"Ja, dan betalen we elke maand duizend euro af", hoorde ik mijn moeder zeggen. Nou, dat was precies wel een flinke lening. "Kan u inschatten tegen wanneer die 200 000 euro dan is afbetaald?"

How joh. 200 000 euro! Waar zouden ze dat voor nodig hebben?

"Mama", siste ik zodat de vrouw of man aan de telefoon het niet zou kunnen horen. "Wat ben je van plan met zoveel geld?"

Mijn moeder maakte een afwerend gebaar. Waarschijnlijk wou ze dat ik zweeg. Terwijl ik geduldig afwachtte totdat ze de telefoon zou afleggen nam ik een pak koekjes uit de kast en prutste ik de verpakking open.

"Wat was dat nu met dat geld?" vroeg ik toen ze eindelijk de telefoon aflegde.

"Ik en je vader hebben besloten om nog een appartement te kopen van dat nieuwe appartementencomplex", legde mijn moeder uit. "Met het andere appartement dat we nu verhuren hebben we al redelijk winst gemaakt, dus daarom doen we het nog eens."

"Oh zo", zei ik en ik knikte begrijpend. "Hebben jullie het al gekocht of moeten jullie het nog kopen?"

"De lening is in orde, dus je vader en ik gaan straks langs om het contract te tekenen. Ik ben ook al bezig met advertenties zodat het verhuurd kan raken."

"Veel succes dan", zei ik en ik pakte nog een koekje uit de doos. "Welke verdieping gaan jullie eigenlijk kopen?"

"De vijfde verdieping", antwoordde mijn moeder en ze glimlachte naar me. "Zaterdag mag iedereen een kijkje komen nemen, ik ben benieuwd wie het wil huren."

"Mag ik het appartement dan ook zien?"

"Ja, hoor", zei mijn moeder. "Als je de mensen daar maar niet gaat lastig vallen."

Ik draaide met mijn ogen. Ik was geen klein kind meer. Ik besloot er niets van te zeggen en liep naar mijn kamer, benieuwd wie in het appartement zou gaan intrekken.

NU ALLEMAAL RADEN WIE IN HET APPARTEMENT GAAT WONEN :)))