Die Ene Jongen Van YouTube | Unagize Fanfic

Hoofdstuk 29

Ik had verwacht dat mijn moeder aan het wachten zou zijn in de gang, klaar om me een hele preek te geven en twee maanden huisarrest. Tot mijn grote verbazing was hij helemaal leeg en kwam mijn moeder ook niet aangestormd vanuit de keuken. Ik slaakte een zucht van opluchting en nam de kans om zo vlug mogelijk naar mijn kamer te ontsnappen. Daar plofte ik op bed en stuurde vlug een sms'je naar Rayan.

Ik ben direct weggevlucht naar mijn kamer, waarschijnlijk komt mijn moeder zo om me een hele preek te geven :(

Het duurde niet lang voor ik weer een antwoord kreeg.

Ik hoop dat het allemaal meevalt voor je, nog veel succes xx

Ik wou nog een berichtje terug typen, maar opeens werd er op mijn deur geklopt. 

"Binnen", zei ik zachtjes en ik hield mijn adem in terwijl de deur openging. Ik was verbaasd toen ik zag dat het niet mijn moeder was die in de deuropening stond, maar mijn vader. Normaal was hij bijna de hele dag op zijn werk en kwam hij pas 's avonds laat thuis.

"Mag ik binnenkomen?" vroeg hij voorzichtig en zonder antwoord af te wachten stapte hij mijn kamer in. Hij ging naast mij op bed zitten en zuchtte. 

"Waar is mama?" vroeg ik en ik fronste mijn wenkbrauwen. En waarom komt ze niet als een gek mijn kamer instormen om me twee jaar huisarrest te geven, wou ik er nog aan toevoegen, maar dat deed ik toch maar niet. 

"We hebben gisterenavond alles een beetje besproken", zuchtte hij. "Over je school, over hoe je weggelopen bent en dat alles."

"Mag ik van richting veranderen?" vroeg ik, hopend dat mijn vader haar had kunnen overtuigen. 

"Na dit jaar", antwoordde hij. "We willen wel dat je het laatste trimester dat komt, nog goed je best gaat doen."

Ik zuchtte. "Ik zal proberen", mompelde ik twijfelend. 

"Je krijgt trouwens ook huisarrest omdat je bent weggelopen", voegde hij er aan toe. "Twee weken."

"Mag ik wel iemand uitnodigen naar hier?" vroeg ik en ik probeerde hem op een zielige manier aan te kijken, omdat ik wel wist dat dat meestal lukte bij mijn vader.

"Voor mij maakt het eigenlijk allemaal niet zoveel uit", lachte hij en hij haalde zijn schouders. "Wie zou je willen uitnodigen dan?"

"Bella of zo", antwoordde ik vlug. "Je weet wel."

"Of zo?"

"Ik heb meer vrienden dan alleen Bella, hoor", zei ik licht beledigd en ik moest even lachen. 

"Nodig Rayan maar eens uit voor het avondeten. Ik wil hem ook wel leren kennen", zei hij, alsof hij mijn gedachten kon lezen. 

"Wil je dan alsjeblieft niet gênant doen?" vroeg ik en ik pakte mijn gsm erbij. "Dan nodig ik hem vanavond uit, oké?"

"Is goed", knikte hij en hij stond terug recht om mijn kamer te verlaten. Vlug belde ik Rayan op.

"Hoe is het gegaan?" vroeg hij meteen nadat hij had opgenomen.

"Goed, eigenlijk", antwoordde ik. "Mijn vader is met me komen praten en ik mag van richting veranderen na dit jaar."

"Serieus?" vroeg Rayan blij. "Dat is geweldig."

"Ja, ik ben ook opgelucht", verzuchtte ik. "Mijn ouders willen je trouwens ontmoeten, dus ze vroegen of je vanavond wou komen eten bij ons?"

"Ja, natuurlijk", antwoordde hij meteen. "Hoe laat?"

"Zes uur, als dat voor je uitkomt?" 

"Is goed", zei hij. "Ik ben echt blij voor je dat alles goed is gegaan."

"Ik ook", knikte ik. "Dank je dat je er voor me was. Ik hou echt van je, Rayan."

"Ik hou ook van jou, Tamara."

Dit was het laatste hoofdstuk, hierna komt nog een epiloog :) Na de epiloog ga ik ook het eerste hoofdstuk online zetten van mijn nieuwe fanfic! Voor degene die de hint van het vorige hoofdstuk niet snapte, met twd bedoelde ik The Walking Dead. De volgende fanfictie gaat dus over een zombie apocalyps met Rayan en zo. Als jullie me nu raar vinden, snap ik dat volledig. Oke doei xxx