Evvel zaman içinde kalbur saman içinde develer tellâl iken pireler berber iken ben babamın beşiğini
Sallar iken babam düştü beşikten.
Artık hikâyiyemize başlayalım.
Bir çocuğun adı yokmuş. O çocuğa hep adsız diyorlarmış. Artık çocuk
utanmış annesine demiş ki _ anne artık utanıyorum niye benim adım yok.diye sormuş, annesi_ o zaman
senin adına kezban koyalım .demiş. O da olur demiş. Gülerden bir gün çocuk dolşmaya çıkmış çocuklar
adsız diye bağırmaya başladılar
çocuk artık benim adım Kezban
demiş. Çocuklar ona gülmüş öbür çocuk üzülüp evine gitmiş. Ve son
