Secret Powers

Hoofdstuk 2

Een glimlach verspreid zich op mijn gezicht wanneer ik mijn eerste stap zet op het eigendom van de school.

Ik ben benieuwd wat ik hier allemaal ga meemaken.

Voorzichtig stap ik het schoolgebouw binnen en mijn aandacht valt direct op een jongen die zit te schreeuwen, maar niet naar mij natuurlijk.

Hij schreeuwt naar een andere jongen die volgens mij een paar jaartjes ouders is.

"Laat me nu eens met rust!" schreeuwt hij. Ik inspecteer de oudere jongen heel goed en kan met mijn gedachten zijn naam te weten komen. Ryan. Die superkrachten zijn best wel handig.

Hij loopt op de andere jongen af die Oliver blijkt te heten en geeft hem een klap op zijn gezicht. Oliver valt neer op de grond en iedereen zit toe te kijken hoe de jongen in elkaar wordt geslagen. Ik daarentegen...

Ik ren naar de jongens toe en kom tussen hun twee te staan. Mijn gezicht staat naar Ryan gericht, die volgens mij de pestkop is.

"Laat Oliver eens met rust!" schreeuw ik.

"Hoe weet je dat hij Oliver heet?" vraagt hij en ik draai me om, kijkend naar Oliver die me ook verbaasd aankijkt.

"Uhm..." Ik probeer snel iets te bedenken maar Ryan komt dichter naar me toe gestapt. Het doet me niets, ik heb geen bang van hem maar ik ben een "onschuldig" meisje. Dus doe ik maar alsof. Een paar mensen die door de gangen liepen staan nu in een kring rondom ons.

Ik zie dat Ryan zijn vuist uithaalt en ik heb geen zin om op mijn eerste schooldag al meteen in elkaar geslagen te worden.

Mijne snelle reflexen werken in en mijn hand gaat naar die van Ryan, die in een vuist gevormd is.

"Wat ga je doen? Mijn handjes kussen?" zegt hij spottend en ik hoor gelach van andere mensen in de achtergrond. Ik frons mijn wenkbrauwen en ben zijn gedrag helemaal zat.

Wat denkt hij wel niet? Eerst even een onschuldige jongen in elkaar slaan en nu een "onschuldig" meisje?

"Auw! Hou ermee op!" schreeuwt Ryan en ik schrik op uit mijn gedachten. Ik hoor nog gekraak van botten en ik zie Ryan kreunend op de grond liggen.

"Ben je helemaal gestoord? Je hebt mijn vingers gebroken!"

"Jij zit mensen te pesten, dat is niet bepaald beter!" schreeuw ik terug en ik pak hem bij zijn kraag vast en trek hem zo naar omhoog zodat hij weer rechtsstaat.

Ik hoor Oliver achter me naar lucht happen en wanneer ik terug voor me kijk zie ik dat Ryan is weggelopen van mij. Iedereen begint te juichen en ik help Oliver terug met opstaan.

"Jij hebt wel veel kracht voor een meisje." zegt hij lachend en ik geef hem een glimlach terug.

"Veel getraind." antwoord ik kort met een tikkeltje mysterie.

"Dankje, by the way." zegt Oliver en we worden verstoord door een meisjesstem die door de menigte leerlingen weergalmt. "Wat is dit hier allemaal?!"