Her POV'
"Ang sarap na man ng luto mo mommy !!!"
Dali dali akong bumaba, galing sa kwarto ko kasi naaamoy ko yung luto ni mommy :)
"Ahhh, ma'am wala po yung mommy niyo."
Sabi ni yaya Meldrine
"Po?? Diba umuwi siya kagabi ??"
Tanong ko. Ehh kasama pa nga niya si daddy
"May emergency po kasi, kumuha sila ng private plane kaninang madaling araw."
Paliwanag niya
"Pero... diba next week pa yun ??
Sabi ni mommy ipagluluto niya ko ng paborito ko, pero umalis pa rin sila... ehh kahit na mag paalam hindi nila ginawa."
Sabi ko, at umupo na upuan.
"Ahh, sabi kasi ng mommy mo ipagluto kita ng pagkain, yung paborito niyo raw. Kaya pinagluto na po kita."
Paliwanag niya
"Sige ya, salamat :("
Sabi ko at tuluyan ng umalis si yaya Meldrine
Ganyan na man talaga sila ehh, palagi na lang silang wala...
Minsan nandito nga sila pero, parang hangin din sila dito sa Mansyon.
Kahit mag bonding man lang kami, last year nag bonding kaming tatlo... ang saya ko non, pero hindi din naging masaya ang bonding namin, katulad na lang nung kumain kami sa isang mamahalin na restaurant, ang saya ko non... pero palagi na lang may tumatawag sakanila, tawag dito, tawag doon... kung tutuosin parang ako lang yung kumakain samin.
Hangang tumawag sila at kumuha ng private plane, at bumalik na naman sila ng Japan.
Ayun tatlo kaming pumunta sa restaurant, ako na lang yung mag isang umuwi...
Ang galing, subrang galing...
Tama na nga tung dramang to...
iiyak lang ako nito ehhh.
"Yaya !!! Yaya Meldrine !!!"
Tawag ko kay yaya
"Bakit po ma'am ??"
Tanong niya
"Kumuha ka ng 18 plato, kutsara, tinidor at baso."
Utus ko kay yaya
"Ma'am, may bisita ho ba kayo ??"
Tanong niya ulit.
"Yaya, sige na.. at tawagin mo lahat ng maids, driver at mga hardinero."
Utus ko
Isasabay ko na lang sila kumain, total ako lang mag isang kumai at sa dami ng mga niluto nila ay parang isa buong subdivision na ang makakakain.
Kahit ayaw ni mommy na sumabay ang mga maids sa pagkain namin ay wala siya magagawa, sila na nga lang ang kasama ko dito sa bahay.
Sa totoo lang parang, lahat ng kasambahay, sila yung totoo kung pamilya.
Well..
Ako nga pala si Aihara Kotoko
Half Japanese ako, yung daddy ko Japanese and yung mommy half Japanese.
15 years old nako, and ngayong pasukan ay 3rd year HS nako.
So much for that..
Dumating na yung mga maids.
"Ma'am, pinatawag niyo po daw kami ??"
Tanong ng ibang maids
"Sumabay na kayong kumain sakin.. ang dami na man ng pagkain ehh, kaya upo na kayo.. wala din na man akong kasama."
Sabi habang naka ngiti sa kanila
"Ehhh, ma'am... sabi po kasi ng mommy niyo---"
Hindi ko na pinatapos yung suna bi ni yaya Angelina
"Ehhh ano na man ngayon ?? Wala na man sila dito.. and besides wala na man sila rito para sabayan ako."
Sabi ko
"Pero ma'am hindi pa po kami tapos sa mga gawain namin."
Sabi ni mang roger
"Ehh pwede niyo na man taposin niyan pagkatapos kumain."
Paliwanag ko
Sa huli panalo pa rin ako, nakasabay ko silang kumain at masaya sa pakiramdam na may kasalo ka sa pagkain.
Pagkatapos na ming kumain ay pinaligpit ko na ang lamesa at bumalik na sa kwarto ko.
