YUNUS EMRE Çakıcı
Dün seni görür gibi oldum metroda...
Saat epey ilerlemiş, son metroydu
Bilirsin, okul spor iş koşturmaca
Eve varışım hep geç vakiti.
Bilirsin, o geç vakitlerde hep arardım
Sesin tüm yorgunluğumu alır
İçimi amansız bir huzur kaplardı
Bilirsin.
Dün seni görür gibi oldum metroda...
Utandım, kafamı öne eğip saklandım
Aslında o kadar çok heycanlanmıştım ki
Seni görür gibi olmuştum o son Metroda.
O burnun, tatlı burnunu görür gibi..
İçim yandı bir anda, korktum.
Eğdim kafamı öne, geçsin istedim.
Bilirsin, kokuna hasrettim.
Dün seni görür gibi oldum metroda...
Kafamı hafiften kaldırdım o gün
Yüzümü döndürdüm seni andırana
Tatlı, şirin bir şeydi kadın...
Ama, sen değildin.
Bu sefer içim ayrı bir yandı.
Sanırım, sen olsaydın o gün o kız
Önce kızar, bu saatte dışarıda ne işin var, der
Sonra da yüzüne baka kalırdım, tüm hasretimle.
Bilirsin, söylemiştim - Seni Özledim.
YUNUS EMRE Çakıcı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendim Okuyayım Diye Şiirler
PoetryTamamen kendi not defterim olarak kullanacağım bu alanı. Bir şey beklemeyin yani. Kendi şiirlerimi bir yerlerde paylaşmazsanız sevinirm.
