YÜZSÜZ OYUNCAK BEBEK

ÇATIŞMA

Parktan ayrılıp eve doğru ilerlemeye başlıyorum,tamamiyle kendimden geçmiş ve berbat haldeyim,nefesim daralıyor,kalbim sıkışıyor.
Korkularım gerçeğe dönüştü onunla ilgili endişelenmekte haklıymışım,o tam bir pislik!
Nasıl bu kadar saf olabildim hala anlayamıyorum bana söylediği birkaç tatlı sözle nasıl oldu da kalbimi çalmasına izin verdim?
Eminim ki bu kadın gibi daha birsürü var...
Aklımda bu sesler yankılanırken çoktan çete binasının önüne gelmiştim bile kendime hemen çekidüzen verdim gözyaşlarımı silip içeri girdim.
David salonda birkaç ay sonra yapacağımız büyük soygunun planını anlatıyordu amacımız ülkenin en büyük ve en güçlü bankasını soymaktı eğer bu soygun başarılı giderse çetemizin şimdiye kadar yaptığı en büyük,en muhteşem ve en başarılı soygunu olucaktı.
Ama bu soyguna bütün çete gitmeyecekti,yanlızca david'in en güvendiği adamları gidcekti bu hem soygunun daha başarılı olmasını sağlayacak hem de eğer çete üyeleri yakalanırsa en azından geride kalıp soyguna gitmeyenler hala güvende olacaklardı.
Bir sandalye çekip oturdum ve bütün çete pürdikkat david'i dinlemeye başladık...
Bir kaç dakika sonra salon kapısı şiddetli bir şekilde ardına kadar açıldı ve duvara çarparak durdu...
İçeri caleb girdi yüzünde korku dolu bir ifade vardı ve soluk soluğaydı. " geldiler o-onlar burdalar kızları hemen arka kapıdan tahliye edelim!" Hepimiz onun neyden bahsettiğini anlamıştık polisler gelmişti lanet olası pislikler kim bilir bu onlar yüzünden değiştirdiğimiz kaçıncı bina.
Kızları hemen arka kapıdan tahliye edip çatışmaya gittiler.
Tabana kuvvet koşmaya başladık çıkarken buz mavisi sırt çantamı kapmıştım koşarken bir sağa bir sola sallanıyordu sırtıma her çarptığında içindeki tabancalar canımı yakıyordu ama umrumda bile değildi tek düşüncem grubu güvenli olduğuna inandığım bir yerde saklamaktı.
Ne kadar uzağa koşarsak koşalım silah seslerini hala duyuyorduk.
Sonunda bir çıkmaz sokağa girdik ve nefes nefese beklemeye başladık.
Aramızda en hassas olan emily ağlamaya başladı ama ona bu konuda hak veriyordum çünki kocası jack de çatışmadaydı onu teselli edip sakinleştirmeye çalıştık,biraz sakinleştirmeyi başardık.
Ben çantamdan bir tane tabanca çıkarttım kurdum ve beklemeye başladım.
Biraz sonra david ten mesaj geldi konum istiyordu,önce biraz şüphelendik tabiiki ama sonra istediğini yapıp konum attık.
Biraz sonra bütün erkekler gelmişti üç kişi dışında; jim,rayn ve michael. Onlar çatışmada hayatlarını kaybetmişlerdi.
Herkes birbirine sarılıp teselli etmeye başladı,caleb de bana sarıldı neden bilmiyorum ama ben de ona sarıldım sanırım içimde hala ona karşı birşeyler var.
Sonra caleb ellerimi tuttu ve gözlerimin içine bakarak "Seni asla terk etmeyeceğim her ne olursa olsun." Dedi. Sonra gözleri bileğime gitti ve neden bilekliği takmadığımı sordu,ona bilmediğimi ve büyük ihtimalle koşarken düşmüş olabileceğini söyledim "sorun yok önemli olan senin iyi ve burda olman." Dedi
Anlayamıyorum neden bana bunu yapıyor,neden hala beni seviyormuş gibi yapıyor,bende olmayıpta o kadınlarda olan ne var?
Ben bunları düşünürken david yeni bir bina bulmak zorunda olduğumuzdan bahsediyordu.
Elimi kaldırdım ve söz istedim david konuşmama izin verdi.
"Bu civarlarda birsürü terk edilmiş bina var bu geceyi onlardan birinde geçiririz sonra sbah erkenden kalkıp eski binaya gider ve ihtiyacımız olan herşeyi arabalara yükleyip yeni binamıza getiririz."dedim david bu fikirden hoşlanmışcasına başını sallayıp 'hadi gidelim." dedi,hepimiz yerden kalkıp yürümeye başladık yol boyunca hiç konuşmadık sonunda bir binaya girdik ve gece boyunca orada kaldık.
Sabah eski binadan herşeyi alıp arabalara yükledik;yataklar,giysiler mobilyalar ve diğer bütün eşyalar hepsi sırayla yeni binaya taşındı.
Eski binanın önü kan gölüne dönmüştü dün gece cesetler toplanmıştı ve bazı yerler işaretlenmişti ama binada kimse yoktu.
Bir planımız vardı bir süre boyunca kimse binadan ayrılmayacak ve yerimizi belli edecek bir harekette bulunmayacaktı ve üç gün boyunca ölen dostlarımızın yası tutulacaktı.
Benimde kendimce bir planım vardı caleb'e hiçbir şey söylemeyecektim hal böyleyken ve önümüzde çok önemli bir soygun varken caleb'in ve benim motivasyonumuzu bozacak
ayrıca sinirlerimizi gerecek tatsız olayların yaşanmasını istemiyorum.
Belki soygundan sonra onunla bu konuyu konuşurum.