Makita kang Muli

Chapter 1

Tok! Tok! Tok!

Ano bayan ang agaaga naman naninira ng araw. Hindi ko nalang pinansin kong sino man nilalang ang kumatok sa pinto.

Pero bigal nalang itong bumukas kaya hindi ko nlang pinansin dahil ang alam ko lang ang makapag bukas ng pinto ay si Tita Nanzee ka---

Woooshh !!!

"  Ackk!! Palakang Linta " sabi ko dahil nakaramdam ako nang malamig na tubig na bumuhos sa akin

" ANO ? PALAKANG LINTA ? narinig mo ba ang sinabi mo ? sigaw ni Mariel sa akin

Hindi ko nlang cya pinansin at tinitignan lang sa mata ng diretso ◑▂◑ kaya alam kong naiinis cya sa akin kapag tinignan ko cya ng ganito

" Aish. Hoy babae bumaba kana kanina ka pa hinahanap ni mama sa baba " sabi niya sa akin sabay labas ng kwarto

Sinundan ko nlang siya ng tingin palabas ng kwarto ko ... ayan tuloy basa nanaman ang higaan ko ... Nakakainis yong palakang yon kokak ng kokak kala mo sinong maganda

Tumayo na ako at pumunta na sa banyo para maligo pag ka tapos nilabas ko ang kutson ko malapit sa bintana para mainitan at mapatuyo ang basa tapos nag ayos narin ako sa sarili ko para pumunta sa baba para tulungan ang Tita Nanzee ko ...

Nang makababa ako pumunta agad ako sa kusina para kumain ng agahan ko. Habang kumakain ako ang sama ng tingin ni Mariel sa akin kaya hindi ko nalang pinansin ... Nang matapos akong kumain hinuhugasan kuna ang hipag kainan ko para makaalis na ako dito ...

Pero habang naghuhugas ako dito magpapakilala po muna ako ... Ako si Justine Hernandez, 15 taong gulang at lumaki ako sa isang pamilya na hindi gaano kayaman at kahirap ... pero talagang may kaya ang pamilya ko na makapagtustus sa pag aaral ko kahit hindi nila ako kadugo kinupkop parin nila ako  at pinag tapos sa pag aaral ko at para na rin maabot ang pangarap ko at ako naman ang tutulong kay Tita Nanzee pag dating ng araw na matapos ako sa pag aaral .... dahil simula nangyari noong 12 na taong nakalipas hindi parin sila sumuko upang matulungan ako ... at ngayong pasukan mag 4th year high school na ako at isang student sa Johnson's Academy dahil naka pasa ako sa exam kaya duon ako mag aaral ng high school ... pero ang pinapasukan ko na school ay hindi ordinaryong paarala dahil itong paaralan na to ay paaralan ng mayayaman, artista, may malaking company... pero gindi ako kabilang sa mga yon ... isa lang naman akong simpleng babae, NBSB ako, at cold ang dating ko sa ibang bagay na nasa paligid ko, walang paki sa paligid, walang kaibigan, for short LONER ... at ang hilig ko magbasa nag libro at ----

" Justine ano pang tinutunganga mo dyan lumayas na at tulungan ang mama " sabi ni Mariel sa akin sabay lapag ng plato

Si Mariel ay ang tunay na anak ni Tita Nanzee at kasing edad ko lang cya ... pero nagtataka lang ako sa kanya ... pinagpalaki naman cya ng maayos ni Tita Nanzee pero bakit ang sama ng ugali nya ... hindi naman sama si Tita Nanzee ... isa nga syang mabait na tao at tinuring ko na rin ng pangalawang nanay ko ... pero kahit ganyan ang ugali ni Mariel sa akin pinahalagahan ko parin cya dahil bahagi naman cya sa pamilyang to...

Tumango nalang ako bilang sagot dahil pag sumagot ako alam kong kokak ng kokak tong babaeng to sa harap ko ... nakakairita kaya yong boses nya kala mo maganda pagkinggan sa tenga ...

Pinuntahan ko na si Tita Nanzee at sabay abot ng kamay nya para makapag mano ako sa kanya

Si Tita Nanzee ang nag aalaga at nag aaruga sa akin matapos ang nangyari sa akin noong accedent na yon ... kaya heto ako ngayon sa bahay nya nakatira at ang sabi nya sa akin ituring ko na rin itong pangalawang pamilya ... pero si Tita Nanzee lang ata ang nag turing sa akin bilang bahagi ng bahay nato ... pero masaya ako dahil sa oras na kailangan ko cya nandyan lang cya sa tabi ko na nagbabantay sa akin

" Kaawaan ka ng Dios " sabi ni Tita matapos akong mag mano sa kanya " Ija pakikuha sa order #8 " sabay turo kung saan ang ang isang lalaki na naka upo

Nag tungo na ako sa table #8 " Ano order po nila Sir ? " sabay tingin ko sa kanya pero nakapagtataka ata ngayon ko lang siya na pansin dito sa lugar namin ... parang mayaman ata to pero kung mayaman siya bakit nasa ganitong hapagkainan siya napadpad ... baka nag ayos mayaman lang ...

"Excuse miss ? Are you alright ?" sabi ng lalaki sabay kaway ng kamay nya sa harap ko kaya natauhan ako sa ginawa nya

Aba nag ingles ang mokong "Huh ? Ano po yon S-Sir ?" sabi ko

"Di bale na ... Bigyan mo nalang ako ng Specialty nyo sa umaga" sabi nya sabay kuha sa cellphone nya

Tumango nalang ako sabay yuko para maghandang umalis pero bago ako makalakad narinig ko nag salita syang muli "Pakisali na rin maainit na kape at 1 battle of water" saka na ako umalis at m---

"Tsk!" sabi ng magandang babae na nakabunggo ko

"Sorry po Ma'am hin---" bago ko pa natapos ang pagsasalita ko nag salita ulit cya

"A-ahh M-miss ayos lang ...W-wag kang mag alaala" sabi nyang uutal-utal sabay lakad sa likod ko .... bakit sya na uutal ? anyare?

"Ito po Kuya James ...Specialty table #8" sabi ko sabay abot ng inorder ng lalaki

Si Kuya James ay ang nakakatandang kapatid ni Mariel ... medyo suplado tong lalaking to pero mabait naman cya kapag nasa good mood at hindi lasing ... pero pag sa trabaho naman napaka strikto nya ... dahil ayaw nyang malulugi ang negosyo para hindi rin kami mag kapos ng pera ...

Habang nag hihintay ko sa mga eh seserve na pag kain kinuha lo muna ang iba pang orders sa ibang tables ...

Someone POV

Kanina ko pa tinignan ang babaeng yan ... pakiramdam ko kasi matagal ko na siyang nakilala pero nag nag aerve sya sa pag kain ko napatitig ulit ako sa mukha nya ... pero hindi ko talaga matatandaan kung saan ko siya nakikita ... hindi ko naman siya na mumukhaan ...

"Ano na ... payag kana ba sa gusto ko ?" sabi ng nasaharap ko
"Hoy!  Ano ba nakikinig ka ba sa akin ?" sabi nya sabay pitik ng noo ko

Kaya sinamaan ko nalang siya ng tingin

"Tsk! wag ka ngang maingay ... may inisip lang ako" sabi ko sa kanya ... sabay irap sa kanya

Napakamot nlang cya sa ulo nya at kuha sa pag kain ko at kumain nalang din ako

Hindi ako titigil hanggat hindi kita nahahanap ... kasalanan ko ang lahat kung bakit tayo nag hiwalay ng landas ngayon ... hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko sa mga nangyari sa atin ... sabay yuko at nakaramdam nlang ako ng pagtutubig sa mata ko kaya tumayo na ako at makalabas na dito dahil hindi ko kayang mapigilan na umiyak ng ganito sa maraming tao dahil kapag naalala ko ang lahat sinisi ko talaga ang sarili ko ....

Kaya nandito ako sa park para mahimasmasan ang sakit na nararamdaman ko  ...

Malapit na pala ang pasukan ... Kay ilangan ko nang maghanda at mag bakasakali na pareho pala tayo ng pinag aralan ... namimiss na kita

Makikita rin kita sa balang araw ∩__∩