"Sorry anak..." sabi ng papa ko.
"Okay lang po iyon Pa, pinapatawad na kita..." Hindi ko napigilang umiyak dahil sa pagkayakap sa akin ng papa ko. Alam ko nagsisisi sya sa pananakita nya sa akin at sa mga masasakit na salitang binitiwan nya.
Pumunta ako ng school at mismong pagpasok ko ng room ang mga classmate ko ay nagkumpulan ang mga classmate ko. Nagtaka ako kung bakit pero naisip ko na baka may dinalang bagong gadget iba sa mga mayayabang kong classmates.
Di ko ng pinansin ng biglang...
"Munch!" Boses yun ni Rain a. Paglingon ko nakita ko sya papunta sa akin. Na nakangiti at masiglang masigla.
"Munch ano ginagawa mo dito? Dapat nagpapahinga ka?" Sabi ko sa kanya.
"Ayoko tinamad ako sa bahay gusto ko pumasok ng school kasama Munch ko." Halos naiyak ako nun at niyakap ko sya.
"O. munch was ka na umiyak Munch. Basta tandaan mo kahit ano man mangyari sa akin, hinding hindi kita pababayaan. Kahit wala man ako sa tabi mo. Nasa puso mo naman ako at mananatili dyan." Sabi nya sa akin. Niyakap ko sya ng mahigpit dahil hindi ko talaga maalis sa isipan ko na konting time nalang natitira kay Rain. Mahal na mahal ko sya at ayaw ko sya mawala sa buhay ko
Pumasok na si Sir. Gallio. One of our terror teacher, halos sya na yata ang pinakamasamang teacher ang maiisip mo dahil. 43 students ang hindi pumasok at nagdrop out ng school dahil sa kanya. Talaga masasaktan ka pag narinig mo sya magsalita.
"Okay class go back to your seats we're going to start our discussion." Tapos napatingin sya kay Rain.
"Rain your back, and why are you bald?"
"Because sir..." magsasalita na si Rain ng bigla nagsalita si Sir Gallio.
"Don't speak alam ko na kung bakit. Dahil sa kayabangan mo nabugbog ka at kinalbo ka, Baka sinend ka ng mama mo sa military school dahil sobra kang pasaway? Diba you deserve it naman e, bagay sau ang maging kalbo! Maging isang buko!"
Nakita ko na naiinis si Rain at nagwalk out sya sa room. Halos napatingin ako kay Sir Gallio sa galit. Hindi ko napigilan kaya tumayo ako at sinigawan ko sya.
"Napakasama mo Sir. Gallio, talaga bang tinubuan na ng sungay yang noo mo."
"So what are you going to do? Sue me? Tama naman ang sinabi ko." Sabi nya. Halos umiyak na ako nun at sinagawan pa sya.
"Hindi mo ba alam na may cancer sya. 8 months nalang natitira sa kanya. Mamamatay na nga ang tao tapos lalaitin mo pa, napaka sama mo. Mamamatay na nga ang tao tapos lalaitin mo pa. Napakasama mo talaga. Yes I can sue you because you are abusing a person with disabilities." Nakita ko sa mukha nya na parang nagulat sya sa sinabi ko. Nagwalk out din ako sa room at hinanap si Rain. Nakita ko si Rain na papunta sa Dance studio ng school namin, sinundan ko sya. Pagpasok ko nakita ko sinusuntok at sinisipa nya ang pader.
"Munch..." Sabi ko.
tumigil sya at lumingon sa akin, nakita ko na galit ang mukha nya at halos umiyak sya. Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap ko sya.
"Tumigil ka na please sinasaktan mo lang lalo sarili mo. Nasasaktan ako sa mga pinaggagawa mo." sinabi ko at umiyak ako habang yakap yakap ko sya. Niyakap nya rin ako at hinimas himas ang buhok ko.
"Sorry Munch. Nadala lang ng galit." sabi nya. Tapos napabitiw sya sa pagkayakap sa akin at pumunta sa may speaker.
"wait lang munch." tapos nilabas nya ang kanyang ipod at nag isinaksak ang speaker. Inopen nya ang speaker at pinatugtog ang "A THOUSAND YEARS by. Christina Perri."
Naglakad sya papalapit sa akin at inabot nya ang kamay nya sa akin.
"maari ba kitang maisayaw?" sabi nya sa akin. Hindi na ako sumagot nun at hinawakan ko ang kamay nya.
♪♫Heart beats fast
Colors and promises
How to be brave
How can I love when I'm afraid to fall
But watching you stand alone
All of my doubt suddenly goes away somehow♪♫
halos sa bawat tugtog at tono ng kanta naisasayaw namin na parang walang bukas. Bawat lyrics sa pagkanta may steps kaming ginagawa. Ang pagkaikot, at paghawak ng aming kamay ay parang ayaw mo matigil ito. Gusto mong habang buhay na mangyari ito ng walang katapusan. Sa pagikot nya sa akin napalapit kami at nagkatinginan kami.
♪♫One step closer...♪♫
Inikot nya ako at nasa likod ko sya at bigla nya akong niyakap...
♪♫I have died everyday waiting for you
Darling don't be afraid I have loved you
For a thousand years
I love you for a thousand more
Time stands still
Beauty in all she is
I will be brave
I will not let anything take away
What's standing in front of me
Every breath
Every hour has come to this
One step closer
I have died everyday waiting for you
Darling don't be afraid I have loved you
For a thousand years
I love you for a thousand more
And all along I believed I would find you
Time has brought your heart to me
I have loved you for a thousand years
I love you for a thousand more
One step closer
One step closer
I have died everyday waiting for you
Darling don't be afraid I have loved you
For a thousand years
I love you for a thousand more
And all along I believed I would find you
Time has brought your heart to me
I have loved you for a thousand years
I love you for a thousand more...♪♫
Pagkatpos ng kanta at pagkatapos namin sumayaw, nakayakap ako sa kanya at tumingin ako sa kanya. Dahan dahan nya nilapit ang mukha nya sa akin at pumikit ako. Nagkadikit ang aming mga labi at halos parang lumulutang ako. Halos nakalimutan ko lahat ng problema at parang walang nangyari. Nakayakap ako sa kanya, ayaw ko matapos at ayaw ko mawala ang ganitong pangyayari.
Nagkatanggalan sa pagdikit ang labi namin.
"Munch.." sabi ni Rain.
"Bakit ano yun Munch?" Sabi ko.
"Mahal na mahal kita..." Sabay niyakap nya ako ng mahigpit.
"Pangako mo sa akin.. Pag ako namatay... Maghanap ka ng lalaking katulad ko o pwede mas better pa sa akin. Na sya magaalaga sa iyo. Gusto ko maging masaya ka lang."
Halos ng sinabi nya iyon parang sinaksak ng kutsilyo ang puso ko. Niyakap ko rin sya at sabi ko.
"Lalo akong malulungkot kung ipagpapalit kita. Ayaw ko isipin mo na may mas deserving pang iba dyan. Gusto ko ikaw lang dahil ikaw lang ang tunay ko minamahal..."
"Pero munch-"
"Mas okay na masaktan akong mawala ka pero minahal kita ng tunay, kaysa masaktan ako nang mawala ka at pinagpalit kita..."
