Hayal ettim ben
Hayaletim ben
Bir sokak kurdum kendime
Kendimi hapsettim ben
Önce seni yok ettim
Sonra seni hatırlayan beynimi
Bir yeşil serdim yerden ibaret
Bir mavi gökyüzünde nihayet
Ağaçlar kuruyorum koskoca tepelere
Salıncaklar yapıyorum bir kaç ağaç üstüne
bir güneş koyuyorum üstüme doğan
Cimrilik ediyorum kimseye sormadan
Çiçekler ekiyorum hiç durmadan
Bir kapı görüyorum ufukta
Gidip açıyorum merakla
Ne büyük bi uçurum ne büyük boşluk
Allahım bu nasıl bi sarhoşluk
karşımda akıl almaz bir hiçlik
Bu benden değilim belliki bu gerçeklik
Karartılar alıyor beni içeri
Artık kapı kapandı dönemem geri
Dibine iniyorum akıl almaz boşluğun
Anlıyorum sebebini bu sarhoşluğun
Bir adam duruyor tam karşımda
Bir nefeslik mesafe yakınımda
Soruyorum ne bu karannlığın sebebi
Bu heybetli adamda kimdi
Ses geliyor uzaktan karanlıklardan
Beynini atabilirsin unutmak için
Kalbin hala atıyor onun için
Döndü adam yüzünü gülümseyerek
Karanlığa yürüdüm adamı izleyerek
Ya kalbin dedi adam karanlıklarda
Yada esaret bu sonsuz boşluklarda
Unutmak yokmu bu sokaklarda
Yok dedi adam unutmak yasaklarda...
Gülüşü aydınlattı bir anda içimi
Esaret kapladı tüm bedenimi
Unuttum tüm kurduklarımı
Zonklayan beynimde kölelik illeti
Bitmiyor bu aşk denilen şeyin laneti
Unutmak yokmuş bu sokaklarda
Verene dek can denilen emaneti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HİSSİZ KELİMELER-#wattys2017
PoetrySuskunum cümleler bittiği için değil dinleyen gittiği için suskunum...