Egoist Sevgilim

2. Bölüm

Bölüm şarkısı: Duman- Sor Bana Pişman Mıyım?

Arkadaşlar gerçekten uğraşıyoruz ve elimizden geldiğince yazmaya çalışıyoruz. Ama çoğu kişi ön yargılı ve nedense kimse okumuyor. Lütfen emeğe saygı. Okuyunca beğendiyseniz oylar mısınız?

Multimedia: Leyla'mız ve Doruk'umuz multide

Arayan her kimse ısrarla çaldırıyordu. Sonra sustu -nihayet-. Ben de dayanamadım sordum:

"Kim lan arayan?" Bir of çekti uzun süre yüzüme baktı sonra cevap verdi:

"Eski sevgilim." Eski sevgilisi. Moralim bozulsa da aldırış etmedim. Dinlemeye devam ettim:

"Her gün bıkmadan arıyor. Ne kadar tehtid etsem de bir işe yaramadı hala yüzsüz bir şekilde konuşmaya çalışıyor." Pislik herif! Sırıttım ve "Döveriz" dedim. Rahatlamasını, evet falan demesini bekliyordum da daha çok sinirlendi:

"Saçmalamayı kes artık! Sana ne oluyor? Eski sevgili benim, rahatsız olan benim. Sen ne alaka? Neyim oluyorsun da karışıyorsun ki?" Doğru ya ben kim oluyordum ki? 2 günde tanıdığını birine güvenmesini beklemiyordum ama en azından bu kadar ağır laflar sarfetmemeliydi. Sinirle söylemiştir diye kendşmş sakinleştirirken birden konuşmaya başladı:

"Bak ben gerçekten özür dilerim. Öyle demek istememiştim biliyorsun bir anlık sinir kusura bakma." Cevap vermedim içeceğimden bir yudum aldım. 2-3 dakika sonra tekrar aradı aldım telefonu Allah ne verdiyse saymaya sayıştırmaya başladım:

"Bana bak şerefsiz! Bir daha bu kızı ararsan elimde kalırsın ona göre ayağını denk al!" Tam cevap verecekken yüzüne kapattım. Leyla bön bön bakıyordu. Çok rahatsızsa engelleseydi. Bunu da mı ben söyleyeceğim. Millette bir gram beyin yok valla. Allah bir yerden alıp bir yere veriyor. Leyla birden gülümsedi "Kıskanılmak güzel." dedi. Ben de cevabı yapıştırdım:

"Ne kıskanması bırak ya. Alması gereken cevabı verdim sadece. Ayrıca dediğin gibi ben kimim dimi?"

"Uf senin tribini mi çekicem ya. Neyse sıkıldım ben hadi kalkalım." . Masaya 200 lira bıraktım kalktık otele gittik.  Odasına geçti ben de kendi odama geçtim. Onca yaptıklarından sonra yine sağımdaki veya solumdaki artık ner neyse ordakii şeytan yine beni pişkinlik yapmaya yönlendirdi.

Gece saat 1 gibi falandı. Aklımladki planı uygulamak için güzel bir saat. Danışmaya girdim ve Leyla'nın odasını biraz zorlamayla öğrendim. Odaya doğru ilerledim. Sorun şuydu ki odanın kapısını nasıl açacaktım. Ama bu zekiliğim sayseinde başka bir odanın anahtarını alıp ya da çalıp hangisi doğruysa kapıyı açtım. Tahmin ettiğim gibi mışııl mışııl uyuyordu. Sakın fesatlaşmayın kötü bir şey yapmadım. T-Shirt'ümü çıkarıp yandaki koltuğa uzandım. Sabah beni grünce şok ve panik olacaktı. Ne zamandan beri bu kadar vicdansızsam? Yandaki koltuğa kuruldum ve zaten kısa sürede dalmışım.

Sabahın 7'sinde Leyla'nın kulak yırtan çığlıklarıyla maalesef ki gözümü açtım. İlk başta kendime gelemeyip ne olduğunu hatırlamayınca saymaya başladım:

"Aylin ya ne bağırıyorsun. Aylin miydi geçen görüşmüştük yok yok sen Selinay'sın dimi pardon ya karıştırdım."

"Ne diyon Doruk ne Aylin'i ne Selinay'ı Leyla ben Leyla! Kalk çabuk açıklama yap bu vazıyette benim odamda (!) ne işin var?" Gözümü az aralayınca kaçmam gerektiğini ya da mantıklı (aslında pek mümkün değil) bir açıklama yapmam gerektiğini anladım. Ama ben öyle bir şey yaptım mı ? Hayır. Sor bana pişman mıyım? Hayır. Pişkinliğe tam gaz devam :

"Ya sen onu bırak da, gecelik diyorum çok yakışmış."

"Ya bi siktirip gider misin odamdan?" Kibar sevgilim benim. Sevgilim mi? Sevgili. Düşündürücü.