Eve gelmişti çok heyecanlıydı, sanki kalbi dışarıya çıkacaktı. Ailesinin tepkisini çok merak ediyordu. Kapının kilidini çevirdi tık sesi daha da heyecanlandırdı, artık girmişti.
Annesi:kızım, hoşgeldin. Hilal, yavrum, bitanem. Kızım ordamısın, yoksa ben dışarıya çıkıp sana bakayim mi dışari da mi yoksa iceridemisin diye.
Hilal: Anne pardon bir anlık dalmışim hoş buldum annecim.
Anne:Kızım iyi misin bir sorun yok değil, mi?
Hilal: Yok, yok hayır anneciğim ne sorunu olucak. Yoruldum ondandir. Hem benim size bi haberim var.
Anne: Hayırdır inşallah kızım kötü bir şey değildir inşallah.
Hilal: Yok anneciğim aslında ben de bilmiyorum iyimi, kötümü.
Anne:Tövbe estağfurullah, kızım delimisin sen iyisini, kötüsünü sen biliyorsun. Nedir şu haber.
Hilal: Dur anne bir üzerimi değiştireyim hem ailecek hep birlikte olduğumuz bir zaman söylemem daha doğru olur.
Anne:Ay kuzum çatlatıyorsun beni soylesen ne olacak ki.
Hilal:Olmaz anne anlatamam simdi olmaz musaadenizle anne hazretleri üzerimi değiştireceğim.
Ve annesinin ona söylediklerini duymamazlıktan gelerek odasına koşar adımlar la gider.
Anne:Kızım delirtme beni bu evdekiler benden ne istiyor bir gün temelli delirecegim.
