Joshua's pov
"Josh!" Naririnig ko pa rin yung boses niya. Napakalayo niya, lumapit ako dahil mausok. Hindi ko siya Makita.
"Jossh!" Nakita kong hinihila siya ng matanda paalis. Palayo, saakin. Tumakbo ako para habulin siya. Hindi ko maisigaw ang kanyang pangalan dahil nawawalan na ako ng hininga. Paglingon ko may kotseng nakabangga saakin.
~~~
"Josh! Hoy Gising 'tol!" Naalimpungatan ako. Panaginip lang pala yun. Haayst. Hindi ko talaga matandaan yung mukha't pangalan ng bata na nasa panaginip ko. Naalala ko na yun ang dahilan kung bakit ako iniiwan ng tao. Isa na siya sa nang-iwan.
Childish para sainyo? No, it's not. Ang gusto ko lang naman ay effort. Effort galing sa taong mahal ko, yes. She was my first love. Although we are consider as kids, but our feeling aren't. We promised not to leave each other alone in the dark, we promised to sacrifice for each other no matter what happens. I promised her that I will look for her. I'm starting too.
I feel sorry for what've done. Akala ko naman ay si Andrea Ortega na yun, niloko niya ako at nakipag-relasyon kay jake, hindi jake Cuenca ha. But jake santos. How could they? Pero I guess it was destiny to be specific, it only means na may dahilan ang diyos. So why should I be sad and feel bad about it? I should be happy dahil may chance pa akong mahanap yung batang pinangakuan ko.
Afterall, that's a sign of not being too late or may high possibility na ma-meet ko siya. Although may mga things o palatandaan na naaalala ko siya. May mga different scenes sa buhay –
"Hoy! Naririnig mo ba ako?" Natigil tuloy yung takbo ng isip ko, back to reality with rocillia. She is my sister, little sister to be exact.
"HOY! TANGNA MO, KUYA MO AKO DAPAT GALANGIN MO AKO ULOL KANG BATA KA." Napasigaw ako di oras dahil nga bagong gising lang ako. Putahe naman kasi eh. Ang aga-aga wala naman akong pasok.
"Sorry na, ikaw kasi kuya kanina pa kita ginigising kaso wala ka namang imik. Nag-aaalala lang po ako. Hehez" Ganuon ba? Masyadong bumait ata 'tong batang 'to?
"Ikaw, anong nakain mo ha?"
"Kuya, kain na tayo. Gutom lang yan" Hayst. Maybe she's right, I need to fill my stomach with some magical food made by my mother.
Bumaba ako ng stairs at nakita si mama naghahanda para sa aming umagahan. This is a decent life for me, I think this is enough.
***
"Kuya, kuya!"
"Ano na naman ba yan roch?" iritang sambit ko. Inirap niya saakin yung cp niya
"Ano ba?" hindi ko kasi gets kung bakit niya pinapakita saakin yung newsfeed niya
"Scan it!" I did what she has told me
"Hindi ko mah-"
"Gerald scott's post! May gf na siya?" What?! Where?! Nakita ko na yung tinutukoy ni roch, may pinost si Gerald. Chismosa talaga 'tong kapatid ko.
"Ah, ata. Nakatalikod kasi yung kasama niya. Unidentified, kung boy or girl."
"What? Sa tingin mo boy yan eh ang haba-haba nga ng buhok?!"
"Kalma ka lang nga roch! What if I'll say na yes?" Bumagsak naman siya sa sahig at nag-hysterical. Aish this girl!
"Hoy! Tumayo ka nga diyan, baka isipin ni mama na may ginawa na naman ako sayo kaya nagkaganyan ka. Tayo!" Lagi nalang kasi ako napapahamak ng babaeng 'to. Nakakakonsumisyon na nga eh.
"NOOOO! BAWIIN MO KUYA! BAWIIN MO ANG SINABI MOOO! IT CAN'T BE!" Sigaw niya habang sumipa-sipa sa sahig. Oo nga pala, I forgot to mention that my sister has a huge crush on Gerald. Stalker siya. As in.
"OKAY! OKAY! KALMA! KAYA NGA DIBA? ANO BANG SINABI KO? UNIDENTIFY ANG GENDER NIYA." Umupo naman siya. Nakasimangot na naman.
"Look, rochille. I'm not sure but for you I will ask him." Sambit ko bigla naman nagkabuhay yung mga mata niya at niyakap ako.
"OMMOOO~ thank you so much kuyaaa!" sambit niya. Hayst. Cutiee~
Sino nga pala yung babaeng yun? Mukhang ang saya saya niya eh. 30 mins ago pa yung post niya. Which means na baka tapos na sila. I don't know, maybe I should give it a call.
Tinawagan ko si gerald kaso walang sagot. Haayst. Baka busy, sa girlfriend niya. Gf niya ba talaga yun?
"Kuya! Look! He's onliiinneeee~ what should i do tㅡ "
"Ya! Tama na nga sa pag lu-lurk ng crush mo eh hindi ka naman niya sasamahan hanggang mamatay kayo eh, that's all lies!" Nagulat naman siya sa mga sinabi ko
"Kuya? May pinanghuhugutan ka ba?"
I was taken aback. I shake my head for a response.
"None, i'm sorry." Napayuko naman ako. I feel ashamed. Hindi ko alam na mapupunta ako sa ganito, dahil lang duon.
Yes! Malaki ang effect ng pagkawala ng babaeng gusto kong pakasalan, magkaroon ng pamilya, yes! Nawala siya! Hindi ko na nahanap.
Dahil...dahil...
Nagka-amnesia ako. Kahit pangalan niya, hindi ko na matandaan. Pero may kwintas na galing sakanya, yun lang ang natandaan ko. Ang kwintas. Hindi siya locket type. But may naka-form na Joy.
Natandaan kong binili niya 'to nung araw na masaya ako. It was very romantic of her, makes me feel like i never want to lose her. All of a sudden, nangyari nga yung ayaw kong mangyari. At nangyari dim yung pinakatatakutan ko. Iniwan nila ako.
"Kuya, may alis daw tayo sabi ni mama. Mag bihis ka na." Sambit ni roch at umalis sa kwarto ko."
I feel so lonely. By the time na kung magkikita man kami ulit ng babaeng gusto kong pakasalan. Sana, maramdaman ko siya.
Sana nga...
~sugalicious
