Zaman geçiyordu, sensiz dakikalar ardına saklıydı aşk.
Gökyüzüne baktığında bütün kuşlar aynı gibi geliyordu.
Oysaki yaklaşınca anlıyordum güvercin sürüsü içene saklanmış kargayı.
İşte öyle uzaktan bakınca, herkes her şey nasılda sana benziyor.
Yaklaşınca anlıyordum bir benzerinin dahi olmadığını.
Zaman su gibi akıp gidiyor.
Ve ben bu gidişleri durduramıyorum.
Oysa bütün bulutlar aynı iken.
Biz bulutları bile benzetiyorduk birilerine.
İnsanoğlu böyleymiş sevgilim illa bir şeye benzetecek. !
Ama ben benzetmiyorum artık.. !
Kimse sen gibi gülmüyor bakmıyordu.
Benim gökyüzümün güvercini sensin. Bu gökyüzüne bir sen yetiyorsun başka kargalara gerek yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adı Mütevelli
PoetryBu güne kadar hep şiir yazdım. Şair olmadım. Bu gün yine şiir yazıyorum. Şair olmak için değil! Şiir olmak için. Kuru kuru sevmek yerine uzaktan sevmek yerine sevdiğimi emek verip satır, satır kıta, kıta şiir yapmak için. Sonra bana sorarsa benim iç...
