Mistakenly (Published Under LIB)

Prologue

I was dead tired from work. Pagdating ko sa apartment ay bagsak na agad ako sa kama at nakatulog kahit wala pang kain. I needed to work my ass off to survive.

Life is not easy for everyone.

Nagising lang ako sa malakas na pagkatok sa pinto. Inaantok pa na tinungo ko ‘yon at binuksan. Bumungad sa akin si Aling Sonja.

“Aling Sonja—”

“Bayad sa renta.”

Natigilan ako, tuluyang nawala ang antok. I licked my lips and prepared my reasons.

Pero mukhang alam na alam na iyon ni Aling Sonja dahil inunahan na niya ako sa pagsasalita. “Bayad,” ulit nito. Sobrang istrikto ni Aling Sonja. Kapag singilan na, kailangan ay magbayad din agad. Kung hindi, walang pagdadalawang-isip na palalayasin ka.

I sighed. Sandali kong tiningnan ang masungit na landlady. She was in her late forties and a big woman. Nakasuot ng usual na duster at may rollers sa buhok. May hawak din siyang hand fan.

“Sandali lang po.” Bumalik ako sa loob ng maliit na apartment. Pagpasok mo ay iyon na ‘yon. Bumuntong-hininga ako, saka binuksan ang isang kahon na pinaglalagyan ko ng ipon. Nag-iipon talaga ako sa pag-asang makapag-aral muli.

Binalikan ko si Aling Sonja. Makikiusap pa sana ako na kung puwede, sa susunod na araw na lang ako magbabayad, sa sahod ko. Hanggang maaari ay ayaw ko sanang bawasan ang itinatabing ipon. Hindi na naman kasi umabot sa susunod kong sahod ang sahod ko noong nakaraan. Pero pagkakita sa ekspresyon ng kanyang mukha ay ibinigay ko na ang pera. “Ito po.”

Bahagya niya iyong binilang at umalis din pagkatapos.

***

“Okay?”

Tumango ako kay Patricia o Trish. She clapped her hands once. Magkakilala na kami noon pa. We were in the same circle.

I drank the alcohol directly from the bottle bago pa man ako pumasok sa malaking kahon like I was a fucking gift.

It was a favor from Patricia…na job.
I was really desperate now. To live and to survive…for my dreams…that seemed to be so faraway now. Pero hindi ako tumitigil. Ayaw kong tumigil. Kahit pa nahihirapan na ako.

Sometimes, I pity myself. Ang layo ko na sa buhay ko noon. I was not the same Camille Fontanilla anymore.
But I stopped myself from feeling that way. Acceptance was the key. Nangyari na ang mga nangyari. We could always learn from the past…and everything happens for a reason, they would always say.

Wala rin naman tayong choice kundi magpatuloy. This world was not made only for you. Kailangan mong sumabay. Dahil kung hindi, maiiwan ka. Dahil ang mundo ay patuloy sa pag-ikot. Hindi ito hihinto para lang sa ‘yo.

Hiyawan ng apat na lalaki ang sumalubong sa akin. I started dancing sexily in front of them after I was revealed from the stupid box wearing stupid lingerie.

Ayaw ko sana. Pero nang sabihin ni Trish ang laki ng kikitain kong pera para lang sa gabing ito ay hindi ko na natanggihan. I would admit that I needed money more than anything.

The next thing that happened became a blur. Epekto siguro ng alak. Basta nagising na lang ako kinabukasan na hubad sa tabi ng isang lalaking naalala kong ikakasal na.