Binbir Hikâye

Bir parça sevgi ve insanlık

Arkadaşlar kapak tasarımı yapmak istemiyorum çünkü kimse istek vermiyor

Bir parça sevgi ve insanlık
İyilik hiç bir zaman boşa gitmeyen tek yatırımdır

  Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel eğitim veren bir okul için Bağış toplama yemeğinde çocuklardan birinin babası katılımcılar tarafından Asla unutulmayacak bir konuşma yaptı
  Okula kendini adamış öğretmenleri kutladıktan Sonra şöyle bir soru sordu

  " dışarıda etkenler tarafından etkilemedikçe Hayat her şey mükemmel bir şekil ve sırada yapıyor. Ama yine de oğlum Çağlar diğer çocukların öğrendikleri gibi öğrenemiyor. Bir çocukların almayı Bildikleri gibi anlayamıyor. Oğlum da doğal olması gereken şeyler nerede?"

  Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar Baba devam etti
" Ben inanıyorum ki dünyanın en fiziksel ve zeka engelli Çağlar gibi bir çocuk geldiğinde Gerçek insan doğası kendini gösterme fırsatı buluyor Ve bu da insanların o çocuğa davranış şekillerinde kendini gösteriyor"
Ve sonra aşağıdaki hikayeyi anlatmaya başladı:
  Çağlar ve babası bir gün parkta Çağlar'ın tanıdığı birkaç çocuğun beyzbol oynadıklarını gördüler
Çağlar sordu:
" acaba oynamama izin verilmez mi?"
   Çağlar'ın babası çocuğun Çağlar gibi bir çocuğun takımlarında oynamasını istemeyeceklerini ama aynı zamanda oğlu'nun izin verirlerse oğlunun çok ihtiyacını duyduğu engellerini rağmen başkaları tarafından kabul edilmenin özgüveni ve sahiplenme duygusunu vereceklerini de biliyordu
Sağlığının babası çocuklardan birinin yanına yaklaştı ve fazla bir şey beklemeyerek Çağlar'ın oynuyor oynamayacağını sordum çocuk şöyle danışabileceği birilerine baktı ve sonra " şu anda altı sayı gerideyiz ve oyun sekizinci  turunda herhalde takıma girebilir Ben de onu dokuzuncu Turda  vurucu olarak sokmaya çalışırım" dedi
Çağlar büyük bir darbe de kapının yanına gitti ve yüzünde kocaman bir gülümsemeyle takımın T-shirt ini giydi babası Gözümde yaş kaldı sıcak duygularla dolu onu izledi çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babamı babanın mutluluğunu gördüler sekizinci sınıf sonunda çağların takımı bir kaç puan kazandım ama hâlâ 3 sayı gerideydi dokuzuncu turun başında çağlar eldiven leri eline geçirdi  Ve açık sahaya  çıktı ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasının ona tribünlerde el salladığını gördüğün de yüzünde kocaman bir gülümseme vardı

Dokuzuncu turun sonunda çalarım takımın yine puan kazandın şimdi bütün kaleler doluydu oyunu kazanma şansı ortaya çıkmıştı ve topa vurma sırası çağlar a gelmişti Bu noktadan Çağlar'ın vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalıydılar

Ancak şaşırtıcı bir hamleyle Çağlar a sopayı verdiler herkes topu isabet ettirme şansının sıfır olduğunu biliyordu Çünkü topa vurmayı Çağlar sopayı bile elinde tutmasını bilmiyor du ama çağlar sahaya çıktığında atıcı diğer takımın kazanma şansını bir kenara bırakarak çağlara bu fırsatı Tanıdıklarını görünce Birkaç adım öne giderek yumuşak bir şekilde topu çağlara fırlattı ilk topa Çağlar zorlukla sopayı savurdu ama ıskaladı atıcı tekrar Birkaç adım öne doğru geldi ve topu yine yumuşak bir şekilde çağlara doğru attı Çağlar sopayı savurdu ve hafifçe topa dokunarak yere atıcıya doğru vurdu oyun şimdi bitecekti atıcı topu yerden alıp ilk kaledeki adamına kolaylıkla atabilecek ve Çağları söyleyerek  oyunu bitir edilecekti ama atıcı topu aldı ve ilk kaledeki adamın başının üzerinden diğer takım arkadaşlarına erişebileceği yere fırlattı tribünde ki herkes ve iki takımda bağırmaya başladılar " Çağlar ilk kaleye koş  ilk kaleye koş" Çağlar Hayatındahiç bu kadar uzağa  koşmamıştı ama ilk kaleye gidebilir şaşkınlıktan büyümüş gözleriyle yere çöktü herkes bağırmaya devam etti
" ikinci kaleye koş ikinci Kaleye koş" nefes nefese Çağlar zorlukla ikinci Kale koşabilildi Çağlar ikinci kaleye  geldiği sırada açık sahada diğer takımdan biri topu almıştı takımın en küçüğü olan bu çocuk Kahraman olma şansını elinde tutuyordu Tuğba Ekinci kaledeki adamına atabilirdi ama top atıcısının niyetini  anladığından o da kısıtlı olarak topu üçüncü kaledeki arkadaşının başının üzerinden attı herkes bağırıyoğurdu
" Çağlar Çağlar Çağlar bütün yolu koş çağlar" karşı takımdan birinin yardım ederek onu üçüncü kaleye doğru döndürmesiyle Çağlar iii kaleye koşabildi
" üçüncüye koş Çağlar üçüncüye koş" Çağlar üçüncüye gelirken diğer takımdaki çocuklar ve seyirciler ayağa kalkmışlardı ve bağırıyorlardı
" Çağlar hepsinin koş hepsini koş" Çağlar hepsini koştu ve oyunu takımı için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlandı
"O gün" dedi babası gözlerinden yaşlar aşağı doğru süzülerek
" iki takımdaki çocuklarda dünyaya bir parça sevgi ve insanlık getirmeyi başardılar" Çağlar bir sonraki yaza yetişemedi O kış öldü bir kahraman olduğunu ve babasının mutlu ettiğini ve Eve geldiğinde annesinin de gözyaşları içinde onu kucakladığını asla unutmadı!

Arkadaşlar bizde fedakar olalım ben bu hikayeyi okuduğum bir kitaptan özel olarak seçtim bence duygusal ama sevginin ve insanlığın ne kadar değerli olduğunu gösteriyor şimdiki zamanda sevgi ve insanlığın bulunması biraz zor bizde engelli olsada olmasa da her canlıyı seçelim ona kötü davranmayalım ve arkadaşlar bunun gibi fedakar duygusal ve güzel hikayeler yakında gelecek