Bölüm 1

65 6 0
                                    

Arkadaşlar öncelikle herkese merhaba, daha önce hiç kitap yazmadığımdan dolayı hatalarımı mazur görün lütfen, noktalama yanlışlarım olabilir ama yavaş yavaş kendime düzelticeğime emin olabilirsiniz.

----------

Yine her sabah olduğu gibi "kalk kalk hemen kahvaltıya" diye söylenen hoca başımıza üşüşmüştü. Bu kadar bağırmasında ki amacı anlamış değilim zaten yıkık dökük bir bina biraz daha bağırsa burası yıkılıcak gibi geliyo bana. Hayır yani bu yetimhaneye 18 sene katlanmak işkence gibi, ne kimseyle konuşuyorum ne de seviyorum ki onlarda beni sevmiyo bunu belli ediyolardı ama artık takmıyorum çünkü özgürlüğüme son 1 gece kalmıştı, çok heyecanlıydım ama bir yanda da korkuyordum dışarıda 5 parasız napıcaktım. Beni buraya bırakan her kimse bırakırken yanıma 100 TL bırakıp gitmiş 18 yaşıma kadar hiç harcama yapmadım yapamadım o hayvan karı yani bizim müdürümdüz olacak Pakize Zehir bana 1 kuruş dahi vermedi soyadını gercekten taşıyo, insan hiç mi içinde birazcıkda olsa sevgi barındırmaz?

Bu kadında ne arasın sevgi Allahasen yaa

İç sesimde haklı tabi ne diyebilirim ki benden uzak Allaha yakın olsunlar.
"Esilaaaa"
Bunlar benden ne istiyolar yeter artıık ya
"Efendim" dedim soğuk bir şekilde, pakize durur mu hiç yapıştırdı cevabı
"Ne bön bön bakıyosun bu meymenetsiz suratınla yarına kalma artık seni görmek istemiyorum"
Ayhh haspam ben size çok meraklıyım sanki diyemedim tabi ama hemen cevap verdim
"Tamam" tamamdan başka ne diyebilirdim ki zaten hep laf yiyen ben olmuştum ama değerdi artık özgür oluyordum...

----------

Sonunda dışarıdayım kimseyle vedalaşma gereği duymadım onlarda istekli değildi zaten bende hemen ordan uzaklaştım, şuan kaldığım yeri pek bilmiyorum pakize cadalozu nefes aldırmıyodu ki dışarı nasıl çıkartsın. Herneyse artık o karıdan bahsetmek istemiyorum zaten benim daha önce düşünmem gereken şeyler var öncelikle ben nerede kalıcam ve iş nerden bulucam ve sonra da nerede okuyucam

Evet okumayı seven bir kızdım ama pakize karısı sağolsun (!) hiç göndermedi

Bavulumu alıp deniz kenarındaki banka oturdum, ne yapıcam hiç bir fikrim yok ama en iyisi şimdilik uyumak diyip banka uzandım bavulumu başımın altına koydum Allahtan bavulum küçüktüde koyabilmiştim ve gözlerimi kapadım..

Arkadaşlar kısa oldu farkındayım ama şimdilik böyle olsun sonra bölümler uzuyacak inşAllah Allaha emanet olun.

Dönüş NoktamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin