Korkulu iki gün

23 2 0
                                    

Bir gün kuzenimle dışarıdaydık. Sonra bir orman gördük. Ormana girmeye karar verdik. Hep macera aradığımız için...
Ormanda zamanın nasıl geçtiğini anlamadık. Herşeyden konuştuk. Telefona baktığımızda saat 5 buçuk olmuştu hava yavaş yavaş kararmaya başladı haliyle hava soğumayada başlamıştı.Telefon çekmiyordu ve kimseye ulaşamıyorduk. Kesin bu saate kadar bizi çok aramışlardır ve çok merak etmişlerdir diye düşündük. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Birbirimizden ayrılmamaya karar verdik. Eğer ayrılırsak belki kaybolabilirdik.
Sakin olmaya çalıştık. Saat iyice ilerliyor hava iyice karanlıklaşıyor ve soğuyordu. Bağıra bağıra ilerlemeye başladık. İleride bir kulube gördük. İkimizde birbirimizin yüzüne baktık ve doğru fikir olup olmadığını sorduk. En sonunda geceyi kurtlara yem olucağımıza o odada geçirmeyi tercih ettik. Odaya girdik baya bir zamandır buraya girilmemiş gibi duruyordu. Ağ kuran örümcekler pisli koltuklar... Ve bir çok şey. Durmaktan iğrendiğimiz bu odada kalmak zorundaydık. Hemen yatmak istedik yoksa iyice iğrenip yatamayacaktık. Yattık fakat uyumak o kadar zordu ki dışardan gelen kurt sesleri ve ayı sesleri bizi uyutmuyordu. Birbirimize sarıldık ama yetersizdi. Kapıya birden bire biri vurmaya başladı. Çok korktuk hemde öyle korktuk ki ne yapacağımızı bilmiyorduk. Ben buradan çıkalım dedim fakat kapıda belirlenemeyen bir canlı camın önünde bir ayı... Çok acayipti sanki bir kâbus gibiydi. Ama en sonunda uyumayı başardık. Sabah kalktığımızda ayı camın önünde uyumuştu. Oradan çıkmayı planladık. Ayının uyanmaması bir mucize olurdu. Kapıyı çok yavaş bir şekilde açtı kuzenim ve hemen oradan çıkmaya başladık. Çok hızlı koşuyorduk. Ve karşımıza 2 adam çıktı. Ve biz kuzenimle çok sevindik. Hemen adamların yanına koştuk ve başımızdan geçenleri anlattık. Adamlar bize yardım edecek gözüyle bakıyorlardı. Bize"hadi gelin siz şimdi çok açsınızdır" dediler. Biz çok sevindik bizi bir kulübeye getirdi ve bu kulübe bizim gece kaldığımız kulübeydi. Sonra kapıyı açıp bizi içeri davet ettiler. Biz biraz korkmuştuk. Bu adamların ne olduğu belli değildi. Bizi içeri zorla sokup bi sandalyeye bağladılar. Sonra bunların hepsinin bir tuzak olduğunu söylediler. Dün gece kapımıza vuran belirsiz kişi de meyersem şu sakallı adammış. O kadarda korkmuştuk meyersem bu adammış keşke çıksaymışız diye düşünürken kuzenim"peki ya ayı,onun yanında nasıl durdunuz" diye bi soru attı ortaya. Ve adamlar onuda söyledi o ayı da kostüm giyen şu uzun adammış. Biz bunları konuşurken birdenbire kapı yumruklanmaya başladı. Dışarıdakiler polis olduklarını ve hemen kapıyı açmamız gerektiğini söylediler. Bizim adamlar birdenbire paniklemeye başladı. Biz önce korktuk ama polis olduklarını duyunca kuzenimle birbirimize bakıp gülümsedik. O sırada adamlar kulübede saklanacak yer ararlarken birden  kapı kırıldı ve adamlar tutuklandı. Polisler ellerimizi ve ayaklarımızı çözerken diğer polisler adamları emniyete götürdü. Biz şoktaydık ve polislerin geleceğini düşünmemiştik. O sırada polisler bize bu adamların genç kızları bu kulübeye getirince kesip denize attıklarını söylediler.  Bu duruma yakalanmadığımızdan bize çok şanslı olduğumuzu söylediler. Bizi emniyete götürdüler. Annemin ve babamın bizleri çok merak ettiklerini sabahtan akşama kadar emniyette aradıklarını söylediler. O anda benim aklıma annemlere ne hesap vereceğimiz aklıma geldi. Sonunda emniyete varmıştık. Polisler bizi arabadan indirdi. Hemen ailelerimizi aradılar. Ailelerimiz arabanın anahtarını bulamamışlar ve heyecandan koşa koşa gelmişler. Babamın gelir gelmez ilk sorusu şu oldu;
–Kızım neden ormana gittiniz?
O anda ne diyeceğimi şaşırdım ve maalesef yalan söylemek zorunda kaldım. Direk şunu söyledim;
–Şeyy bizz,biz sadece biraz gezmek istedik. Sonra hemen eve dönecektik ama kaybolduk. Telefon çekmeyince bir kulübede yatmaya karar verdik. Sabah olunca da bizi iki adam kaçırdı. Sonra polisler bizi kurtardı. Başka da bişey yok.
Babam çok sinirlenmişti ama şükretmeliydi. İfademiz alındıktan sonra bizleri eve gönderdiler. Artık bu korkunç kâbus bitmişti. Ve bizde dersimizi almıştık. Bidaha da aileme haber vermeden dışarı çıkmayacaktım.

Arkadaşlar voteleri unutmayalım...
Siz ne kadar destek olursanız bende o kadar yazacağım...

Korkulu GünlüğümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin