Kadının boğazında düğumlenmişcesine hayal kırgınlıkları ve var olmamış o hayaller kaldı geriye. Sonunu bile düşünemediği o sevgi ve son bulmayacak gözyaşları kalmıştı.
Kadın adamla konuşmak istiyordu ama adamın hayatında başka biri vardı.
Kadın "benim gibi kimse sevemez ki onu kimse ona değer veremez benim kadar ben onu benim canımdan bir parça gibi gözümden sakınırken kim bilir kimler ķıyacaktı ona" dedi ve göz yaşlarına boğuldu.
Kadın ilk defa sabretmeyi sevdiği adamdan öğrenmişti sabretmesi gerekiyordu sevdiği adama kavusabilmek için çok da olsa sabretmesi.
"Evet, insanlar acımasız. Deli gibi seviyorken, göremeden ,kokusunu doya doya içimize çekemeden, o ponçik ellerini sımsıkı tutamadan, saatlerce ona bakamadan" sevmişti kadın adamı.
Başka biriyle birlikte olduğunu duyunca göz yaşları odayı sel edercesine akıp durdu.Sanki bir yağmur misali.
Kadın,
"O beni sevmesede ben onu severim ki. Onun benim kalbimde bir yeri var o, o yerden eksik olursa ben nasıl yaşardım?"
...
