Elveda Sevgilim

1.

Deniz Yaman...
Ne kadar da güzel ve görkemli bir isim değil mi?
Halbuki içi kalp kırıklarıyla dolu.
Bir sene öne bana aşkını itiraf etmişti,"Sahte Aşkını".Nerden bilebilirdim ki bunun kızları kandırmak için kullandığı bir numara olduğunu,nerden bilebilirdim beni diğer tüm kızlar gibi gördüğünü.
Bana aşık olduğunu sandım,fakat o bedenimi istiyordu.
6 yaşından beri ona karşı birşeyler hissediyorum,şimdi 17 yaşındayım.Tam yedi yıl...
Onbir yılımdı.
Bana o gün seni seviyorum dediğinde ne kadar da sevinmiştim oysaki.Evine davet etti beni,olacaklardan hiçbir haberim yoktu.Hoş bir yemek birkaç güzel söz sonra da yatak...
Birlikte olduk.
Bana aşık olduğu için böyle birşey yaptı sandım ama öyle değilmiş.Sonraki günler beni unuttu zaten.Diğer kızlala da aynılarını yaptı meğersem onun kalbinde hiç yerim yokmuş,oysaki ben ona ne çok değer vermiştim kalbime kazımıştım ismini.
Şöyle bir vücuduma baktım,Tanrım ben böyle birşey nasıl yapabilirim?
Ah,çok aşıktım.
Ondan ayrılışımdan sonra toparlanamadım,ailem de farkındaydı o yüzden psikologa gönderdiler.Ama işe yaramadı her gün Deniz'in yüzünü görmeye dayanamıyordum onunla aynı şehirde olmaya dayanamıyordum böylelikle ailemin de onayı ile teyzemin yanına,İzmir'e taşındım
Deniz Yaman...
Şimdi adını her duyduğumda tiksindiğim,her duyuşumda daha çok nefret ettiğim bir o kadar da aşık olduğum bir erkek.
Ondan nefret ediyorum
Ama
Ona aşığım.
* * * * *
Okuldan sonra her zamaki gibi ordaki tek arkadaşım Ece ile sohbet ederek minibüslere doğru yürüyorduk.Tek hatırladığım;durağın yakınındaki simitçide Ece'nin iki tane simit alıyor olmasıydı.
Gözlerimi açtığımda hastahane yatağındaydım,yanımda bir doktor vardı elindeki belgelerle ilgileniyordu.
Uyandığımı fark ettiğinde belgelerini bırakıp gülümseyerek yanıma geldi.
-N-N-Ne oldu b-bana? diyebildim.
Doktor yere baktı,birşey diyecekmiş gibi oldu sonra sırıtarak;
-Bayıldın!.. dedi
Ona gözlerimi kısarak 'Cidden mi?' Gibisinden baktım.
Bunun üzerine yanındaki sandalyeyi çekerek oturdu ve saçlarımı okşayarak söze başladı:
-Daha önce özellikle şu sıralar hiç bu tarz bayılmalar olmuş muydu?
-Ş-şey tam olarak değil ama başım çok dönüyordu gözlerim kararıyordu sonra açılıyordu.Bu dönem daha sık böyle olmaya başladı.
Sandalyesinden kalkıp bıraktığı belgeleri alarak karıştırmaya başladı.
Uzun bir süre yere baktı ve konuşmaya başladı:
-Bunu nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama,sen baygınken sana birkaç test yaptık elimdeki belgeler de bu testlerin sonuçları.Ş-ş-ş-şey küçük hanım hayatınızı altüst etmek istemem ama size 'İlik Kanseri' teşhisi konuldu aslında bunu size demeyecektik ama ailenize ulaşamadık.
Bir süre boş boş duvara baktım.Hissizdim,ne sevindim ne üzüldüm öylece bakakaldım. Doktorun yüzüne bakarak gülümsemeye çalıştım.Ameliyat olmak istemiyordum. Kendimi apar topar hastanenin dışıma attım.
Ece gitmişti.
Bu benim için daha iyiydi.
Nihayet kendi düşüncelerimle yalnız kalacaktım.
Düşündüm...
Evet ölecektim,ama üzgün değildim üzülemiyordum.
Zaten bir yıldır varlığımla yokluğum birdi,bedenim herne kadar da diri olsa,ruhm için aynı şey geçerli değildi.
Ben zaten bir yıl önce ölmüştüm şimdi ölsem ne değişirdi ki?
Ah aklıma tekrar Deniz geldi.Ona hala aşıktım,hala.
Vazgeçemiyordum,bu s*ktiğimin kalbi ondan vazgeçemiyordu.
Biliyordum,o kötü değildi Deniz kötü biri değildi.Kimse gerçek Deniz'i tanımıyordu.O çok küçükken annesi babasını aldatmıştı.O günden sonra babası ailesini terketti,onları ne aradı ne de sordu.Annesinin de sorunları vardı,sürekli tanımadığı erkekleri evine alıp beraber oluyorlardı.Deniz'i belki doğru düzgün sevmemiştir bile.Deniz'in kalbi çok güzeldi küçükken,çok şefkatliydi yardım severdi.Hiç unutmam, 6 yaşındaydık mahallemize yeni taşınmışlardı, o zamanlar biz de yeni tanışmıştık.Mahallede Zeytin adında talı bir köpek vardı.Sahibi tarafından işkenceye uğramış,sevilmemiş ve hatta yemek bile verilmemişti.En sonunda köpeğin hain sahibi onu sokağa bırakarak ölüme terketmişti.Hain işte.Deniz de köpeğin bu haline dayanamamıştı.O günlerden birinde yine oyun oynamak için buluşacaktık,evden çıktım bir de ne göreyim,Deniz kaldırıma çömelmiş ağlıyor.Hemen yanına gittim ne olduğunu sordum.Köpeğin halini anlattı böylelikle ben de kederlendim.Sonra hızlıca ayağa kalktı,yumruğunu sıkarak "Ben böyle duramam,acilen bu köpeğe yardım etmeliyiz!!" diye bağırarak koşmaya başladı.Köpeğin yanına gitti.Zavallı hayvan yerde kanlar içinde yatıyordu.Onu kucaklayıp veterinere götürdü.Parayı da evden araklayarak kendisi ödedi.Zeytin'in bakımı onun üstüne kalmıştı,kimsenin annesi izin vermiyordu.Biz de cesaret edemiyorduk gizlice bakmaya. Deniz'in annesi de izin vermiyordu ama o asla bu köpeği bırakamazdı.Kendi evine aldı Zeytin'i aradan günler,haftalar geçti.Annesi tabiki evinde köpek olduğunu öğrenmişti.Deniz bu köpek yüzünden az dayak yememişti.Sonuna kadar ilgilendi ama çok yaşayamadı;3 yıl sonra öldü küçük köpek...
Deniz işte böyle biriydi.Bu yüzden seviyordum onu...
Evet,ölmeden önce Deniz'e ulaşmalı onu kendime bağlamalıydım.
O güzel kalbini,şefkatini tekrar ortaya çıkarmalıydım.
Eğer öleceksem onun kalbine ismimi kazıyıp öyle gitmeliydim!
Uzun yürüyüşten sonra eve vardım.Teyzeme olaylardan söz etmedim.Öleceğimi kimse bilmemeliydi.Deniz İstanbuldaydı bense İzmirde...
Öncelikle teyzemi ve annemleri İstanbul'a gitmem için ikna etmem gerekiyordu.
Hemen teyzemin yanına gittim.Ona asık surat oyununu oynadım.
Teyzem:
-Hayırdır?Ne bu surat böyle?
-Hiiiiiç.
-Hadi birşey oldu.Ben anlarım seni.
-Şey yani sadece a-annemi ve babamı özledim.
-Hmmm. Düşünerek yere baktı
-Çok mu özledin?
En ağlamaklı sesimle:
-Hemde nasıııl!
Yine yere baktı.
-E iyi o zaman seni birkaç hafta ailenin yanına göndereyim.Biraz özlem giderirsin hem annen de seni özlemiştir!
Gülümseyerek teyzeme sımsıkı sarıldım.Çok seviyordum onu.
Ailem,Deniz'le yaşadıklarımdan beri ben üzülmeyeyim diye her istediğimi yapıyorlar. O yüzden bu konuda onları ikna etmem hiç de zor olmadı.
Haftaya yola çıkıyordum.
Bavulumu topladım.
Ece'ye veda ettim.Biraz üzülse de sorun olmadı,o da beni üzmemeye çalışıyor.Ona da Deniz'i anlatmıştım.Ona gerçekten güveniyorum herkesin sahip olmak istediği bir arkadaş.
Ve Deniz'in gittiği koleje kaydımı yaptırdık.
İşte
Şimdi başlıyor.
Deniz Yaman...
Ben geliyorum.
Ama bu sefer sana bağlanmak için değil
Seni kendime bağlamak için
İsmimi kalbine kazımak için geliyorum.

------------------------
Selam minna ben bu kitabın yazarı Melisa!
Umarım bölümü beğenmişsinizdir.
Bu arada karakterlerin ismini söyleyeyim;
Yaprak Işık:Bea Miller
Deniz Yaman:Ansel Elgort
Bölümle ilgili yorumlarınız ve votelarınız benim için çok önemli lütfen benimle paylaşın ^3^
Gelecek bölüm görüşmek üzeree! <3