Uyurken seyretiğim olsana

2.bölüm

"Nerdeyiz biz?!"

"İn"

"ne?"

"İn dedim sana bu kadar sohbet yeter"

Hala ne olduğunu algılamaya çalışıyordum.

Kerim arabadan çıkmıştı."Noluyor lan!"

Benim taraftaki kapıyı açıp bileğimden tutup beni Arabadan atı evet resmen atı.

Arabaya binip gitti ,öylece donup kalmıştım .

"Aferin Asmin aferin sana Ne kadar tanıyorsun ki arabasına biniyorsun !"

diye kendime kızıyordum çünkü salaktım,Aynı sınıftayız diye berki güvenmiştim.
Ama yinede binmemeliydim.Telefonumu arka cebimden çıkartıp,Şöförü aradım ama karhretsinki sinyal yoktu.
Bu çocuk nereye getirmişti beni.

Hava karardıkça korkmaya başlamıştım,Helede havlama sesleri geliyordu.Hâla durduğum yerde duruyordum.

Göz kapaklarımla yarışmaya başlamıştım resmen.Telefonuma baktığımda saat 11:36'ydı.

Şarjım %10 kalmıştı niye şarjzımı neden evdeyken doldurmamıştım ki.

Gözkapaklarım benle olan yarışını kazanmıştı...

Kısa süre sonra kulaklarım araba motor sesiyle doldu.Buraya doğru geliyordu.
ayağa kalkmaya hiç gücüm yoktu.Gözlerimi açmayada.Sadece duyabiliyordum o kadar.
Arabanın sesi saniyeler içinde kesildi.
Kapının açılma sesini dusuğumda beni fark etmesinin sevinciyle gülümsedim.
Ya sapık adamın tekiyse.

Belimde adamın elini hisetmemle irkildim.Ve beni kucaklayıp kaldırdı.
Adamın beni kurtarmasına seviniyordum ama ya kötü niyetli biriyse ? sorusu beni içte içe yiyordu.

«Kerim»

İçimde kötü bir his vardı. Onu bıraktığım yerde telfon çekmezdi yolsa yürümek için kısa bir mesafe değildi.ama benzin istasyonu vardı yakınlarda tabi okadar yakın değil ama bir iki saat yürüse bulurdu,ama yinede aklım takılmıştı.

"Ben kalkıyorum size iyi eğlenceler"

"nereye abi ya daha yeni başlanıştık"

"işim var"

masadan anahtarımı alıp mekandan çıktım.
Onu bıraktığım yere doğru sürmeye başladım,oraya vardığımda ilk önce gitiğini ve benzin istasyonunu bulduğunu düşündüm.
Ama gözüm aşağıya kaydığında karanlığın içinde kaybolmuş bedeni beni korkutu.
Arabadan çıkıp onu kucakladım.
Arabanın arka koltuğuna yatırıp,ön koltuğa geçtim.
"Aptal kız yürüseydin benzin istasyonuna kadar varabilirdin."
Dedim kendi kendime.Duymuyordu sonuçta beni.
Ağaçları gördüğünde ısız bir yer zanetmiş olamalıydı.
Eğer benimle uğraşmasaydı herkezin duyabiliceği şeklinde ona hiç bir zararım dokunmazdı artık anlamış olması gerekiyordu benle uğraşmaması hakında.

Eve getirip Koltuğa yatırdım kızı.
Bende kendi yatağıma geçtim.

»As«

"Nerdeyim ben?"
yine aynı soruyu soruyordum kendime ,nerdeydim ben?

Koltuktan kalkıp Odaları gezmeye başladım.En son girdiğim odada Kerim yatıyordu.