Beste pester
Vandaag.
Vandaag is er iets vreemds gebeurd.
Ik fietste naar huis, maar ik was niet bang.
Jou slaafjes en jij, jullie fietsten me achterna en trokken me voor de zoveelste keer van mijn fiets af.
Ik spartelde niet tegen.
Je riep tegen me dat ik een arrogant varken ben.
Ik keek je gewoon aan.
Je riep tegen me dat ik je niet zo moest aanstaren.
Ik keek je gewoon aan.
Je riep en riep, en uiteindelijk waren je woorden op.
Je staarde me kwaad, maar ook licht onzeker aan.
Je slaafjes stonden daar maar, omdat jij hun geen bevel had gegeven om me pijn te doen.
Toen sprak ik.
Ik zei dat ik meer wist van je dan je denkt.
Dat ik in je ogen dingen zie dat er iets mis is.
Dat je me altijd kan vertellen wat er is.
Eigenlijk blufte ik gewoon, maar het effect was verrassend.
Je deed je mond open om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid uit.
Je draaide je om en fietste weg.
Mij achterlatend.
Je liet ook je slaafjes achter, die na een tijdje zwijgen ook vertrokken.
Heb ik je gevoelige plek gevonden?
Laat je me nu eindelijk met rust?
JE LEEST
Brieven Aan Mijn Pester ✔️
Historia CortaBeste pester, Ik weet niet waarom je met uitlacht. Ik weet niet waarom je me uitscheldt. Ik weet niet waarom je me haat. Maar ik weet wel dat ik bang voor je ben.
