Severance

1

Parang kahapon lang ng nangyari ang lahat. It's been three months. Tatlong buwan. Tatlong buwan na walang thomas sa buhay ko. Siya yung boyfriend ko from 3rd year to 4th year highschool tapos eto... Ngayong college na kami at pareho naman kami ng papasukang university ay bigla siyang nagkaganyan ganyan.

Alam mo yung kapag mahal mo yung tao tapos yung mahal mo nakikipaghiwalay sayo... Tapos heto ka nagpapakatanga na tawagin at itext siya para magmakaawang maging kayo ulit.

Thomas, ako nalang ulit. Ako nalang.

Sobrang saya ko ng maging kami ni Thomas. Hindi ko inaakala na magkakagusto siya sa isang katulad ko na hindi naman kagandahan. Pano ba naman kasi eh halos pwede mo ng tawaging perfect guy itong si Thomas. Matalino, gwapo, athletic, mabait, gentleman, may takot sa Diyos, family pa ang priority niya, medyo matangkad na rin kahit bitin yung tangkad. Hay what more can I ask for? Pero ngayon iba na lahat eh.

"Okay Ara, last na pagtawag mo nalang sakanya yan after niyan wag mo ng tatawagan ulit." Sabi ko sa sarili ko.

Wooh, eto na ito. Tatawagan ko siya. Ill ask lang naman kung kamusta na siya ganun.

*kring*
*kring*
*kring*

"Hello?" Sabi ni Thomas. Namiss ko yung boses niya. Ang sarap pa rin talagang pakinggan. Boses na kung saan hindi ko aakalaing isa sa nagwasak ng puso ko.

"From the other side." Sabi ko with matching tone pa.

"Sino to? Are you messing up with me?" Naiiritang sabi ni Thomas.

Wow "sino to?" Ganun na lang talaga kadali para sakanya na kalimutan ako no? Pati number ko nabura niya. Hindi man lang niya minemorize ;-; samantalang ako dinelete ko yung number niya pero memorize ko pa rin kaya nagcall ako sakanya ;-;

"Ang bilis mo namang makalimot Thom, 3 months pa lang tayong hiwalay pero kinalimutan mo na ako." Naiiyak na sabi ko sakanya.

"Miss, mali ka kasi ata ng number na tinawagan. Pakidouble check next time ah, kasi akala ko pinagttripan moko. Sige bye miss." Sabi ni Thomas.

Pagkababa ng call ay nagulat ako bakit "miss" tawag niya saakin....

So tinignan ko yung number na dinial ko... Grabeng kahihiyan ito. Broken hearted na nga ako, napahiya pa ako sa isang taong hindi ko naman kilala. Nagkamali pala ako ng pindot sa huling number ng number ni thomas. Instead of 8, napindot ko ay 9. Hayy.

"Vic, baba kana diyan! Kakain na tayo baka malate pa tayo sa classes natin!!" Sobrang lakas ng sigaw ni Mika! Grabe siya oh parang di ako broken hearted ;-;

"Oo na ayan na." Malamyang sagot ko.

Bumaba na ako at kumain kasabay si Mika. Wala siyang imik, at wala rin akong imik.

"Alam mo Ara, naiintindihan naman kita eh. Pero sana man lang hindi mo kami tinutulak palayo kasi ready naman kaming tulungan ka eh pero ikaw ang hindi tumutulong sa sarili mo" sabi ni Mika.

Bigla ko na lamang siyang niyakap at humagulgol ako pagkatapos.

"Ara, sige na okay lang yan kahit alam kong hindi. Maligo kana papasok pa tayo." Sabi ni Mika.

Umakyat nako para maligo at magbihis.

@ DLSU

"Oh daks ayan na hinatid na kita sa first class mo, be safe and be happy for this day okay?" Sabi ni mika.

"Sige daks salamat." I replied

BooooooooriIiiiiiinnnnnGggggg naman ng class na to >.<

"Class I have an important meeting to attend, the rest of our time will be free, spend it wisely okay?" Sabi ng Prof namin at nagpaalam na siya.

Napagdesisyunan ko na kumain na lang kaya naman umalis nako sa room upang bumili ng pagkain.

Lakad

Lakad

Lakad

Lakad

Lakad

Lakad

Hanggang sa may nakita ako......