Hoofdstuk 3

86 11 2
                                    


     "Toen zei Lizzy dus tegen mij dat ik niet was uitgenodigd op haar feestje, alleen maar omdat ik 3 jaar geleden met Rowan heb gezoend. Snap jij dat nou ?". Tiffany draait het stuur om, en gaat abrupt de bocht om. Ik knijp mijn ogen te spleetjes als Tiffany bijna een van de prullenbakken omver rijdt.

"Kijk uit !" roep ik en geef een ruk aan het stuur als Tiffany bijna een fietsende man aanrijd. "Oeps Sorry!" Tiffany schreeuwt door haar autoraampje tegen de boos kijkende man. Hoofdschudden kijkt ze weer naar de weg "die man moet toch weten dat ik voorrang heb".

Ik kijk mijn vriendin aan. "Dat had je niet ! Hij had voorrang". Tiffany haalt haar schouders op en neemt een scherpe bocht mijn straat in. "Hij moet gewoon uitkijken waar hij fietst, straks veroorzaakt hij nog een ongeluk". "Zegt het meisje dat in het afgelopen half jaar al 4 keer haar auto in de prak heeft gereden. En om even terug te komen op het zoen incident. Het was niet 3 jaar geleden, maar 3 weken geleden. En Rowan was toen al haar vriendje".

"Dus hij zoende gewoon terug, dus dan had ze hem ook niet moeten uitnodigen op haar feest". Ze drukt haar grote zwarte zonnebril nog wat veder op haar neus. "Maar goed, ik wil ook helemaal niet op haar stomme feestje komen. Ik heb een beter idee. Wij houden gewoon een feestje op precies dezelfde da maar dan groter dan die van haar".

Ik kijk haar verbaast aan. "Wat bedoel je met 'we'. Ik ben wel uitgenodigd". Tiffany kijkt me met open mond aan. "De bitch, vorige week bij geschiedenis zei ze nog dat ze je niet mocht. Ik zou niet gaan als ik jou was". Ik kijk Tiffany doordringen aan, wetend dat mijn beste vriendin niet de waarheid spreekt. Tiffany zal alles doen om mij aan haar kant te laten staan. Ze zucht "best, dat zei ze niet. Maar please kom op mijn feestje en niet op die van Lizzy".

Zuchtend laat ik mijn hoofd achter tegen de hoofdsteun aan leunen. "Heb ik een keus dan ?". "Nee". Tiffany draait mijn oprit op, waardoor haar auto de prullenbakken van de buren om ver rijdt. "Dus je komt op mijn feest, mooi zo". Ze kijkt in de kleine autospiegel en veegt het kleine beetje uitgesmeerde rode lippenstift weg.

Tegelijk open we ons portier en stappen naar buiten. Tiffany opent de kofferbak en ik haal mijn shop tassen eruit. Vandaag hebben we onze lievelingsactiviteit voor de zaterdag uitgevoerd, shoppen. Als ik mijn tassen heb sluit ze de kofferbak weer en loopt achter mij aan naar binnen. Met een zwiep gooi ik de deur open waardoor hij met een klap tegen de muur aankomt. Gelijk steekt mijn vader boos zijn hoofd om de hoek van de keuken. Ik kijk hem verontschuldigend aan. "Ik ben thuis ?" het komt er eerder uit als een vraag dan als een mededeling. "Dat hoor ik Macy, dat konden ze 3 huizen veder op nog horen".

"Sorry"

Mijn vader zucht voor hij weer in de keuken verdwijnt. Ik loop naar binnen en schop mijn schoenen uit onder de kapstok, Tiffany volgt mijn voorbeeld. Ik kijk Tiffany vragend aan "gaan we naar boven ?". Ze knikt en we lopen naar boven. "Moest jij trouwens niet die prullenbakken rechtop zetten ?". vraag ik als we op de overloop lopen waar ik vanuit het raam de onderste boven gereden prullenbakken kan zien. "Welke prullenbakken" vraagt ze grijnzend. Ik rol met mijn ogen en open mijn slaapkamer deur. Zoals gewoonlijk word er een deur geopend naar een kamer waar een bom lijkt te zijn ontploft.

Tiffany ziet het niet eens meer en loopt achter me mijn kamer in. Ik gooi mijn tassen op een stapel kleren in de hoek van kamer en plof op mijn bed, waar Tiffany ook al op is neer geploft. "Je moet dit echt opruimen Mac, ik snap niet dat je niet helemaal gek word hier". Ik haal mijn schouders op "volgens vele ben ik al gek, dus dat is niet zo moeilijk".

Tiffany rolt lachend met haar ogen voor ze zich achterover op mijn bed laat vallen. Verschrikt gaat ze recht op zitten en haalt verward wat achter zich vandaan. Ze houdt zuchtend een BH in de lucht die ze vervolgens ergens naar de andere kant van mijn kamer mikt. Net op het moment dat mijn BH door mijn kamer vliegt word de deur, zonder te kloppen, geopend. Lennon verschijnt in de deuropening en krijgt het witte kanten stuk stof recht in zijn gezicht.

Real lifeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu