PROLOGUE
Hanap ako ng hanap sa kanya.
Hindi ko siya makita. Nasaan na nagsusu-suot yung babaeng yun?
Takbo ako ng takbo. Pero wala paring nangyayari.
"Katie?"
Siya ba yun? Nasa Tulay? Tatalon ba siya?
"Katie!!"
Di niya parin ako tinitignan. Mukha siyang..... Mukha siyang..
Umiiyak.
Bakit? Anong nangyari? Anong ginawa ko? Bat' siya umiiyak?
"Katie! KatiiiiEEEE!!
Di parin siya lumilingon.
"Shit. Katieee!! Ano ba?!!!"
Lumingon siya sa akin. Ngumiti at pumikit.
Mahuhulog! Mahuhulog si Katie !!
"Katie! Wag !! Please?"
Tumakbo ako ng mabilis para habulin siya.
Mahahablot. Mahahablot. Mahahablot ko siya.
"Mahal kita Katie Please!"
Ang sakit.. bakit niya ginagawa toh?
Araw-araw na naggegerahan kami.
Kahit ngayon lang. Kahit ngayon lang please?
Please?
Malapit ko na siyang maabot..
"Mahal kita Katie! Wag! "
Nakita ko siyang ngumiti sa labi niya at binitawan niya na yung hawakan ng tulay!
Katie. Wag. Katie. Please. Katie Mahal kita. -- Ayan ang paulit-ulit na sinasabi ko sa utak ko.
"Waaaaaag!!!!!"
Tatalon siya!
"Hindi!!!"
