KADERİM

E

19•04•2016

   O sesler den, o hisler den bıktım. Artık kurtulmak istiyorum her geçen gün kafayı yiyecek gibi oluyorum.

   Bu gün hastanedeydim. Kan verdim tahril sonuçlarım öğle den somraya kaldı. Hastane boşaldı birkaç kişi kaldı. Ben de okula dönmek için tam çantamı almıştım ki emzirme odasın dan bi bebek çıktı. O an azım açık kaldı resmen gördüğüm şey karşısın da kısık ve çaresiz bir ses tonu ile has*ktir diyebildim sadece.

    Gözlerimi kapadım ve ayakkabı sesi ile gözlerimi açıp etrafıma baktım. Doktor geliyordu ve emzirme odasına tekrar baktım. Çocuk or da yoktu bilinçaltım diye düşünürken doktorum nilüfer abla * busecim bir hastam var sonra seni alıcam dedi. Ve ekledi açsan öğle daha bitmedi. İstersen biseyler alim canım * ben de * saol nilüfer abla ama tokum. * dedim. Tam odasına girerken * nilüfer abla bisey sorabilirmiyim? * dedim. Nilüfer abla da * tabi * dedi. Ben de * bur da kot pantolonlu pembe kazaklı küçük bir yaşların da bebek varmıydı yani bu gün içerisin de geldimi * dedim. * evet canım emine hanım ın kızı azra o hatta şu an da emzirme odasın dalardı. * dedi. Ben o an şok oldum ve emzirme odasına doğru tekrar bakmaya başladım. İçeri girmeye korkuyordum hatta yerim den bile kalkamıyordum. Sanki çivilenmiştim koltuğa sanki kalkarsam canım acicak gibiydi.

       Tahril sonuçlarımı aldım. Her şeyim temiz di. Eve gidip okula dönücektim bu gün sınav vardı.

  NOT

Şu an evdeyim ve saat 02:02 uyanma sebebim. Bunları yazmak zaten hastane den cikinca direk eve gidip okula gectim. Abi sana bu olanları anlatmadım bur dan özür dilerim ama bana artik birsey işe yaramıyor. Benim de içim de var biraz inancım düşük on dan başıma bunlar geliyor. Neyse şimdi uyicam iyi geceler. Yaşadıklarım dalgaya alınacak şeyler değil sizin dalgaya aldığınız şeyler le  yaşıyorum ben ve her geçen gün de yıpranıyorum.